Sevgili Babacigim oncelikle
bu guzel gunde size ve butun gonul dostlarina hayirli
cumalar diliyorum


Son günlerde yasam,
yarış, zaman, koşuşturma derken… Aklımızda hep şu
işi de yapmamız gerekiyor, sunu da yetiştirelim ,
her şeye, her yere koşturmak gerekiyor diye düşünceler.
Elhamdülillah sağlık müsait de yorgunluk hissetsek de
şikayetimiz yok. Hatta tempodan memnunuz. Rabbimize
şükrediyoruz… 
Ancak bir minik hikaye
duyuyorum ki bugün…. Bayılıyorum… Düşünceler hemen
boyut değiştiriyor…

Veli zatlardan birisi , sırtında heybesi düşmüş
yollara.. Yolu bir köyden geçerken bir bakmış duvarın
dibinde yaşlı nur yüzlü bir dedecik. Öylesine nur
yüzlü ki dikkatini çekiyor, yaklaşıyor yanına selam
veriyor hatır soruyor. Hoş beş derken dedenin yaşını
merak ediyor . Soruyor ;

“Yüzü geceli çok
uzun yıllar oldu evlat “diyor dedecik. 

Veli zat hayretle ; “Ah
dedem diyor Allah ömrüne sıhhatine bereket versin. Bu
uzun hayatta kimbilir neler yaşamışsındır , ne
hatıraların vardır . Bir anlat ta dersler çıkartalım,
örnekler alalım. “ 

Dedecik gözlerinde
gülümseme “Ah evlat diyor, belalar musibetler vardı,
kötülükler kırgınlıklar vardı, üzüntüler vardı
yelcik olup uçtular . Sevinçler, mutluluklar vardı,
iyilikler , umutlar, neşeler, güzellikler vardı
senecikler olup geçtiler. Ne anlatayım?”

Veli zat şaşıyor ,
soruyor birdaha “Aman dede ne dedin tekrar et hele bir”

Dede açıkliyor;
“ Kötü denilen şeyler, bela, musibet ve kırgınlıklar
oldu zaman zaman, yasandi elbet, ama gel gor ki
yel gibi geçip gittiler , tozu bile kalmadı
aklımda . İyilik, muhabbet, sevinç ve güzellikler ise
yaşandı, mutlu etti beni, sevindim costum elbet, lezzet
verdiler ama seneler gibi gelse de geçip
gittiler bu ömürden. Hayal gibi, bir anlık rüya
gibi hepsi şimdi.” 

Veli zatın bu tabirler
karşısında içi coşar kabarır; “Dedecim bu verdiğin
derse karşı dile benden ne dilersen “der. 

Dedecik yine gülümser “ Ey
oğul bir an sonra yine hayal olacak bu yaşamda ne isteyim
ki senden. O da ya yelcik olacak, ya senecik. Benim bu
yaştan sonra -cık le -cuk la uğraşacak zamanım yok,
Rabbım ve onun sevgisi bana yeter artar “der.

 Evet duydum da
tüylerim ürperdi bu hikayeyi.. içim cosuverdi o veli zat
gibi. Elbet günlük rutin işlerimiz, koşturacak
yetiştirecek görevlerimiz, paylaşacak mutluluk
ve sevinclerimiz ya da üzüntü ve açılarımız,
yaşadığımız kırgınliklar, olumsuzluklar
olacak. Ancak bunlar zamana yenik düşecekler
bir gun. Hikayedeki dedenin dediği gibi –cık  -cuk
oluverecekler. 
Hayal gibi gelecek bir zaman
sonra. Acılar hızla silinecek hafızalardan çünkü
Rabbimize imanımız varsa sabır ve kolaylık
O’ndan gelecek. Acının üzüntünün yerini huzur
ve tevekkül alacak zamanla. Güzellikler ise tatlı bir
hayale bir anıya dönüşecek. Malayani işler ise hiç
hatırlanmayacak bile. 
Bu kaybedilmiş zaman değil
de nedir öyleyse… Bu ağır yaşam temposunda bir nefes
ani seccadeye oturup Rabbimizle halleşsek, bir secde ani
ruhumuzu kuşlar gibi uçursak… Budur iste bize en yüklü
sevinçlerden daha büyük mutluluk verecek bize ,
hem de bir gün cik ya da cuk olmadan önümüze kat
kat fazlasıyla çıkarak bizi elimizden tutup bize dost
olacak. 

 Demek ki zaman geçici
hayat bir hayal.. Allah CC hepimize gerçekleri görecek
gözler nasip etsin. Hayatın girdaplarında düşüp
kaybolmadan, geçmişe yanip, geleceğe bel bağlamadan,
bugünün telaşesinde asıl maksadımızı ve hedefimizi
unutmadan yaşamayı nasip etsin..

Dualar hep karsilikli insallah.

Sevgi ve saygi ile ellerinizden opuyorum