Sayın “Bahçıvan”,

30.11.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, ölüm olayında bir tek şey önemli: İman ile çene kapayabilmek. Zaman, mekân hiç önemli değil. Yeter ki son nefesimizi iman ile verelim. O bahsettiğiniz zatın dört kızı varmış. Adam öldüğü zaman evin içini pislik götürüyormuş. Böyle evlada lanet olsun. İnşallah hepsi çöplükte can verirler. Nedir bu rezalet? Son devrin en büyük velilerinden Azize Anne’nin oturacak evi vardı. Emekli maaşı vardı. Alçak, şerefsiz çocukları ölümüne üç ay kala o mübarek kadını huzurevine attılar ve o dünya güzeli insan huzurevinde ıstırap içinde can verdi. Yedi milyar insan Azize Anne’nin bu üç çocuğunun yüzüne tükürse az gelir. O sizin bahsettiğiniz kimse de öyle. O rezil, o haysiyetsiz, o namussuz kızlar bu yaptıklarının karşılığını görmeyecekler mi sanıyorlar? Zaman gösterecek. İnşallah rezillik içinde, çirkef içinde can verirler.

Sevgili Bahçıvan, hayat böyle. İnsan ne ekerse onu biçecek…

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :