Sayın Pamuk Dedem,
         Şu dünya işlerine öyle bir daldım ki kendimin de ruhu olduğunu hatırlayana kadar...
         Pamuk dedem, babamdan sürekli olarak haberlerinizi alıyorum. Televizyon sohbetlerinizi izleyip bana aktarıyor. Ben de mümkün olduğunca söylediklerinizi, babamın katmış olduğu yorumlarla beraber hayatıma geçirmeye çalışıyorum. Babam anneme baktığı için bizler de babama destek olmaya çalışıyoruz. Fakat ben, bazen doktorayı bırakmayı düşünüyorum. Sosyal Bilimi öğrenmeye çalışırken sosyal bilimlerin "yapın" dediklerini yapamıyorum yani anne babama faydalı olamadıktan sonra topluma nasıl faydam dokunacak deyip doktora yapmak için yapıyormuşum hissine kapıldığım zamanlar oluyor. O zamanlar kendimle mücadele ediyorum. Bazen kendimden çok emin olduğum zamanlar oluyor bazen ise sanki ince bir ipin üstünde yürüyen ve ipin üstünden her an düşecekmişim gibi dengemi sağlamaya çalışarak yürüyen balerinlere benzetiyorum. Çoğu zaman yüreğimim ucu yanıyor kendimi yalnız hissediyorum, kimi zaman kendimi toparlıyıp çok güçlü hissediyorum. Yani canım dedem kendimle mücadele ediyorum. Bazen kendimi çok cahil bazen de çok bilgili, bazen acımasız bazen merhametli görüyorum. Hayatın su gibi akıp giden bu kıymetli zamanını, mümkün olduğunca güzel ve dolu geçirmeye çalışırken, ruh denen varlığı unuttuğum oluyor. İnsanın ruhu doymayınca her yeri aç kalıyor. 
 
         Canım dedem bu arada ben çok değerli bir kişiyle nişanlandım. Önceleri babam bana pek yakıştırmadı ama ben onun yüreğini çok sevdim. Çok şükür Allah'ı bilen, namazı bilen, erdemi bilen, merhametli, anneye kıymet veren, önem veren bir kişi. Ahlak kültürü, bizim kültürümüze uygun bir insan. Çok şükür huzurluyum Pamuk dedem.
 
         Son haberi vereyim dedem, domuz gribi oldum. Ama iyi bakarsanız kendinize, çok kolay atlatılabiliyor. Fakat medya bunu çok kötü bir haber taktiğiyle sunarak, insanların  psikolojisini bozuyor. Toplumun huzurunu bozuyor. Hiç de diğer griplerden farklı geçirmedim. Tabiki diğer gripler gibi bu da bir çeşit virüs ve dikkatli olmak gerekiyor. Çok şükür atlattım. Sağlığımın değerini anlamış oldum. İşte böyle dedem. Size uzun süre hasret kalmışım. Uzun süren sınavlarım oldu. Hala da var. Biraz o yüzden de size yazamıyorum. Ana şunu hep bilmenizi isterim; babamla belirli aralıklarla sizin anlattıklarınız üzerinden sohbetler edip hayat çizgimizi kalınlaştırıyor ve böylelikle çizgiden çıkma ihtimalimizi azaltmış oluyoruz.     
 
Saygılarımla

Öznur

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :