Sayın “KARTAL77”,

8.12.2009 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, ilgine teşekkür ederim. Gerçekten o yedi evladımızın hayatlarının baharında şehit edilişi hepimizi yürekten yaraladı. O alçaklar, o şerefsizler çocuklarımızdan ne istediler? Onların suçu ne, günahı ne? Yedi yüz bin kişilik muhteşem Türk ordusunun bu bir iki bin kişilik çapulcular, reziller önünde bu kadar sessiz kalışı beni çıldırtıyor. İzahını yapamıyorum. Onların öcünü almadıkça, şehit kanı kendilerini boğar. Bunu bilmiyorlar mı? Biz çocukken bir askerin, bir polisin düğmesini bile koparmak en büyük suçtu. Şimdi ne oldu? Ortalığı savaş alanına çevirenler karşısında bu acizlik, bu meskenet nedir? Neden bu it oğlu itlerin üzerlerine gidilmiyor, seyirci kalınıyor, bunu anlayamıyorum. Herhalde dünyada acizliğin, yüreksizliğin böylesi Hz. Adem’den beri görülmemiştir.

Değerli yavrum, rahatsızlığın için geçmişler olsun. Hiç moralini bozma. Allah’dan yardım iste. Sık sık “Ya Şafi eşfina” de. Ben de sana her gün dua edeceğim. Göreceksin bir süre sonra hiçbir şeyin kalmayacak.

Ayşe Şasa, Yeşilçam’da film yapan bir yönetmendi. Böyle rahatsızlandı. Bir gün bir arkadaşı ona Muhyiddin Arabi Hazretlerinin “Füsus-ül Hikem” isimli eserini getiriyor. Birden içinde yanan bir aşkla onu tekrar tekrar okuyor. Okudukça aşkı ve heyecanı artıyor. Çok şükür şimdi aslan gibi. Nice insana güzel örnek oluyor. Allah ondan razı olsun.

Değerli yavrum, sen de iyileşeceksin. En ufak şüphen olmasın. Sen de hayata sımsıkı sarıl. Her gün Gönül Sohbetleri’ni oku. Bir gün bakacaksın ki çelik gibi olmuşsun. O zaman üzerine bir görev düşüyor. Sen de hayatını iyiye, güzele, insanlara hizmete adayacaksın.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :