Sayın Yaşar Bey,

30.10.2006 tarihli mailinizi aldım. Aziz dost, sana tekrar tekrar teşekkürler ediyorum. Sabah sabah beni öyle mutlu ettin ki, içimde pembe beyaz bahar çiçekleri açtı. Evimin içi güllerle doldu. Senin o erişilmez zerafetin, hassasiyetin, inceliğin bütün insanlara örnek olmalı. Ne güzel bir dünyan var. Galiba sen de acaba insan mı melek mi diye tereddüt ettğim kimselerin gurubuna dahilsin. Rana’nın günlüğü için söylediğin sözler gözlerimi yaşarttı. İnşallah Sevgili Rana’nın mübarek ruhu da bundan haberdar olmuştur. Yalnız bir noktaya katılmıyorum; kitabın bitmesini istemiyorsun. Rana’nın günlüğü öyle muhteşem bir eser ki bir kere okunur, yüz kere okunur, bin kere okunur gene bitmez. Ben Rilke’nin kitabını ikiyüzellinci defadır okuyorum. Kısmet olursa yaşadığım sürece de okuyacağım. Sevgili dost, güzelliklere doyum olmuyor ki. Ortaokuldaydım, Ankara Atatürk Lisesi orta kısmında okuyordum. Bir gün çok değerli resim öğretmenimiz Sema Hanım bize Lenardo De Vinci’nin “La Jokonde”isimli eserini getirdi. Görür görmez sevdim, beğendim, hayran oldum. Aradan kaç yıl geçti bilmiyorum, her gün o tablonun önüne geçer o güzelliği yeniden yaşarım. Diyeceksin ki bıkmadın mı, usanmadın mı? Hayır, her bakışta ilk defa görüyormuş gibi bakardım. Rana ile kırkdört yıl evli kaldık. Ona hergün ilk defa görüyormuşum gibi baktım ve hergün yeni bir güzellik yaşadım. Durum böyle. Güzelliklere doyum olmuyor. Yahya Kemal’in “Erenköyünde Bahar” isimli şiirini belki bin kere okudum ama, doymak ne mümkün. Her okuyuşta ayrı bir hazla ürperiyorum. Keza aynı şeyi Necip Fazıl’ın Sonsuzluk Kervanı, Kaldırımlar, Sakarya Türküsü isimli şiirleri için de söyleyebilirim. Sevgili dost, senden gelen bir ses, bir nefes yine her zaman olduğu gibi beni güzellikler alemine götürdü.

Seni çok seviyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :