Değerli Efendim.

Tereddüte düştüğüm bir konuda fikrinizi almak istiyorum. İçtimai hayat gereği sürekli insanlarla bir aradayız. Bazen fıtratlarımız uyuşmayabiliyor ya da birlikte olmaktan hoşlanmayabiliyoruz; fakat farklı gerekçelerden dolayı birlikte vakit geçiriyoruz (İş hayatı, ev hayatı v.s.). Bazen çevrenizdeki insanlarla öyle kırıcı şeyler yaşıyorsunuz ki o an ki öfkenizle hiç hoş olmayan ve sonradan çok pişman olabileceğiniz sözler sarfedebiliyorsunuz ya da karşınızdaki şahıstan duyabiliyorsunuz. Ben böyle durumlarda genellikle o ortamı değiştirmeye ya da cevap vermeyip suskun kalmaya çalışıyorum. Bu seferde şöyle bir sonuç çıkıyor karşınıza:Karşınızdaki bu suskunluğunuzdan cesaret alarak daha da edepsizleşebiliyor ve hiç bir şekilde davranış değişikliğine gitmiyor. Cevap verdiğinizde ise ortam daha da gerginleşebiliyor ve sonradan pişman olacağınız bir tavır sergiliyorsunuz. Böyle bir durumda sizce nasıl bir tavır içinde olmalı insan? Özellikle de bu şahıslarla aynı ortamı paylaşmak zorunda ise haleti ruhiyesi nasıl olmalıdır? Efendim böyle bir konu hasebiyle kıymetli vaktinizden çaldığım için affınıza sığınıyorum. Hürmetle ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :