Gonul Sohbetlerinin sayfalarinda sevgili Reyhan Kaya’nin satirlarini okurken daldim gittim. Yardim ve yardimlasma ne de guzel bir duygu. Sevgili Peygamberimiz SAV “Komsusu ac iken tok yatan bizden degildir” buyurmus. Boyle bir dine bagli insanlar olarak yapmamiz gereken ise belli. Karsilastigimiz orneklerin coguna baktigimizda yardimlasma konusunun bizim milletimizin cok guzel bir hasleti oldugunu da goruyoruz. Bugun Anadolu’.nun neresine giderseniz gidin , en ucra kosede , en fakir koyde bile tek basina bir garip kaldiysa konu komsu kendi bir dilim ekmeginin yarisini bolup ona verir , goreceksiniz.
Buyuk sehirlerin o kesmekesinde, teknolojinin, stresin, degersizligin esiri olan insanlar haric, herkesin gonlu “ yardim “deyince cok zengindir.

Bunun bir ornegini buyuk Marmara depreminde yasadik da ondan bilirim. Annemlerin dernek Onkoday, yardim toplamaya basladiginda cevremizdekilere haber verdik. Iki gunun icinde evimizin salonunda yardim icin getirilen esyalardan adim atacak yer kalmadi. Tanidik tanimadik kapiyi calan, ellerindeki esyalari , bagis paralarini birakip gidiyordu. Sadece soruyorlardi siz kendiniz gotureceksiniz degil mi? nereye gideceginden emin olduktan sonra herseyi paylasmaya hazirdilar. Bir hafta icinde toplananlari goturmek icin yine bir otobus gonullu oldu da, bu kez otobusun icinde esyalardan annemlere oturacak yer kalmamisti. En muhtesemi neydi biliyormusunuz ? Annem anlatmisti, battaniye dagitiyorlarmis bir cadirkentte, yagmur su icinde, bes cocuklu bir kadincagiz diyormus ki: “Bize yetecek kadar battaniye yastik var , siz ihtiyaci olana verin , bizim sadece cocuk giyisisine ihtiyacimiz var.” Iste boyle, ben bu milletten cok umutluyum aslinda.

Toplumuzun geneline bakin, yaslilarimiz hep saygi gorur , el uzerinde tutulur, son nefeslerine kadar ihtimamla bakilir.Torunlarini sever , tecrubelerini paylasirlar. Ana Baba hakki cok onemlidir, yasliya, hastaya bakmak sevaptir cunku… Basinda cikan kotu hadiseler hicbir zaman butun millete mal edilemez. Elbet iyilerin yaninda kotulerde olacak. Bu da imtahanin sirri , bir parcasi. Biz hep iyilere bakalim, iyileri anlatalim, onlari on plana cikaralim ki gelecek nesil de onlari ornek alsin , iyi olsun degil mi?

Ama bazi milletlerde durum farkli, orda insan yanliz, tekbasina, sevgisiz, sevkatsiz. Evladin , konu komsunun yapmadigini devlet yapiyor ama onlarin vernedigi sevgiyi kim verecek . kurumlar sevkat ve sevgi verebilirler mi?

Onbes yil once Ingiltere de ogrenciyim. Bir evde pansiyoner kaliyorum. Her sabah okula giderken ve ogleden sonra donerken bir sokaktan geciyorum. Bir ev gozume carpiyor. Genis guzel kocaman bahceli bir ev. Arada sirada bahce kapisinin onunde yasli 80 lerinde bir kadincagiz la kopeginin dolastigini goruyorum. Sokaklar genellikle issiz ya; o soyle, kim geciyor diye bakiyor. Ben de gulumisyerek selam veriyorum. Once manasiz bakiyor. Sonra oda selam veriyor. Birkacgun sonra gulumsiyerek selam vermeye basliyor. Bir gun okul donusu tam kapinin onunden gecerken kapiyi acip karsima cikiyor. Merhaba diyorum yine gulumsiyerek
” Merhaba diyor. Iceri gelirmisin sicak kahvem de var.” Sesi titriyor, elleri de… Bir an tereddutte kaliyorum. Sonra gozlerini gorunce olur diyorum. Oturma odasina geciyoruz. Titreyen elleri ile kahve dolduruyor. Sonra biskuvi kutulari getiriyor. Onume aciyor bir bir. Sanki onceden hazirlik yapmis gibi. Karsimdaki koltuga oturuyor. ‘Ogrencisin galiba’ diyor ‘evet’ diyorum. Bir iki tanisma cumlesinden sonra anlatmaya basliyor. Hayatini , yalnizligini… Kopegi ayaklarinin dibinde oturuyor.. O yanindaki sehpada duran albumleri tek tek aliyor resimleri gostererek anlatiyor, evliligini , dugununu, cocuklarini. Yirmi yildir gormedigi, onu hic aramayan cocuklarini. Herkesin kendi hayati var diyor…. Anlatiyor anlatiyor… Onun anlatmaya konusmaya ihtiyaci var, dinliyorum… iki saat kadar sonra gideyim artik odevlerim var diyorum, kalkiyorum… Kapiya cikip ugurluyor. ‘Yine gel’ diyor. Tamam diye cevapliyorum. Sevincle kucakliyor beni. .. Sonra arda bir gidiyorum ziyaretine, bazen bir kucuk kek aliyorum giderken birlikte cay icip muhabbet ediyoruz. Orada oldugum kadar arkadaslik ediyoruz yasli dostumla. … Onun sevgiye, onu dinleyecek, sarilacak birine ihtiyaci var… Maddi bir sorunu yok ama !,…. Manevi bosluk daha derin.. Donus gunum geldiginde zor ayriliyoruz birbirimizden.

Iste boyle Efendim, sizin de hep dediginiz gibi bazen bir gulumseme bile yapilacak en iyi, en buyuk yardim oluyor. Insanlarla sevgimizi paylasarak basliyalim vermeye… Rabbim maddi imkanlar verdikce onlari da paylasiriz, arkasi mutlaka gelir. Veren el alan elden daima ustundur. Ve simdi bu asirda bu dehsetli cagda, teknoloji ve gelismeler nefisle elele verip bizi daha da bencillige , bireysellige, yalnizliga suruklemeye calisirken, sevgiyle birbirimize sarilmanin tam zamanidir….

Sevgiyle ve hurmetle…




Ozden CICEK
Creative Wood Painting Lady
Dubai
www.ozdencicek.com

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :