Sayın “Gönül Yolcusu”,

1.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bir kimse mana yoluna adım atmakla birden kendini bir şey sanıp ben acaba hangi mertebedeyim derse çok büyük hata yapmış olur. Bu nefsin azgınlığından başka bir şey değildir. Allah firavunlaşmaktan cümlemizi esirgesin. Bizler kimiz ki? Hepimiz adam olalım diye çırpınıyoruz. Gandhi, sabahları evden çıkarken diyor ki: “Sabahleyin evden çıkarken kendimi ayakkabımın üzerindeki tozdan daha değerli görsem ağlar ve eve geri döner, Allah’dan af dilerdim” diyor. Aman yavrum, biz de evden çıkarken kendimizi o evin, o apartmanın, o mahallenin, o şehrin en günahkar insanı kabul edelim. Gördüğümüz her zerreye saygıyla bakalım. Yunus, “Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır” diyor.

Değerli yavrum, bizden bir şey sorulursa, bir yardım istenirse ve bu edep, saygı içinde olursa o zaman gereğini yapalım. Ama durup dururken ciğeri beş para etmez insanların ayağına gidip yardımcı olmayı istemek hem bizim enayiliğimizi ortaya koyar, hem de karşı tarafın nefsini firavunlatırmış oluruz. Bu sefer onlar kendilerini mühim bir adam sayıp karşısındakini küçümser. Benim bir adetim vardır: Bir toplulukta bana bir soru sorulmazsa o zaman sükut eder, başımı önüme eğer, efendice, saygıyla konuşmaları dinlerim. Yakınlarım bunu iyi bilirler.

Durum böyle yavrum. Artık karar senin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :