Sayın Meryem Gümüşer,

6.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Değerli yavrum, başkalarını bilmem ama benim ölçüm şu: Sorulmadıkça hiçkimseye, hiçbir şey söylememek. Kendimi bildim bileli bu yöntemle hareket ettim. Bir zararını görmedim. Hele şimdiki zamanda herkes ayrı bir alem. Herkes yaptığının en güzel iş olduğuna inanıyor. Onlara şöyle yap, böyle yap demek bence hiçbir fayda vermez. Ancak bize bir soru tevcih edilirse o zaman harekete geçebiliriz. Bu demektir ki “ben bu işin içinden çıkamadım, bana lütfen yardım et”. Ben olaya böyle bakıyorum. Yanlış düşünüyorsam Allah affetsin. Çevrendeki herkesten bunun böyle olup olmadığını tahkik edebilirsin. Hayat böyle yavrum. İnsanlar pusulayı şaşırmış. Çok insan ne yaptığını bilmiyor. Nasihat kabul etmiyor. Bir gün Hazret-i İsa koşa koşa birinden kaçıyormuş. Görenler hayret içinde “Ey Allah’ın Peygamberi, senin dualarınla sağırların kulağı açılıyor, körler görebiliyor, kötürümler yürüyebiliyor, kimden kaçıyorsun böyle?” demişler. Hz. İsa, “Ben,” demiş, “bir ahmaktan kaçıyorum. Körün gözü açılabilir, sağırın kulağı işitebilir, kötürüm yürüyebilir ama bir ahmağa bir şey veremezsin. Çünkü o kabul etmez.” Bugün nefislerinin maskarası olanlar ahmak durumunda değiller mi? Onlara Hz. İsa bir şey verememiş, biz ne vereceğiz?

Lütfen hiç çekinmeden aklına gelen her soruyu sor. Çünkü bir süre sonra ben Hakka göçünce artık soru soracak kimse bulamayacaksın. Lütfen testilerinizi sular akarken doldurun.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :