Sayın Gül Uçar,

11.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Değerli yavrum, mana yolunda yürümek istiyorsak nefsimizi yüceltmekten vazgeçelim. Kendimizi başkalarıyla mukayese etmeyelim, kendimizi bir şey sanmayalım. Her sabah sokağa çıkarken “Bu evin, bu mahallenin, bu şehrin en kötü, en kusurlu, en günahka insanı benim. Allah’ım, hatalarımı, kusurlarımı, günahlarımı bağışla, şu anadan itibaren iyilerin yolunda yürümeyi bana nasibeyle Yarabbi.” diye dua edelim. Her zaman, her yerde, herkesin karşısında edepli ve saygılı olalım. Mesela yolda gidiyoruz, bir fahişe hanım sigarasını tüttürerek elektrik direğinin altında müşterisini bekliyor. Ona kötü gözle bakmayalım. Küfretmeyelim. Hakaret etmeyelim. Yüzüne tükürmeyelim. İçimizden: “Allah’ım, Sen iyilerin yüzüsuyu hürmetine bu kulunu bağışla. Affeyle. Onun gerçek bir mümin olmasını Sen nasibeyle.” diyelim. Sokaktaki hamalı, çöpçüyü hor ve hakir görmeyelim. Onlara işlerinde kolaylıklar dileyelim. Aman yavrum, Mehter davulu gibi ben, ben diyecek olursak hayatta hiçbir şey olamayız, hiçbir manevi güzelliği yaşayamayız. Bu noktaya çok dikkat edelim. Bu maneviyatın alfabesinin ilk harfidir. Aman yavrum, bir sürü kitap okumak, sormadan danışmadan para verip deli deli kitap almak serseriliğin bir başka cinsidir. Allah bizi bunlardan korusun. Birkaç Ayet, birkaç Hadis öğrenelim, bu bize yeter. Var gücümüzle onları yaşamaya çalışalım.

Değerli yavrum, sen zaten bir pırlantasın. Kalbindeki iman nur gibi parlıyor. Aman yavrum, dikkatli olalım, saygılı olalım, edepli olalım. Sabır, şükür ve kanaat içinde olalım...

Yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygıların hiç bitmeyecek olanını sunuyorum. Allah feyzini artırsın yavrum...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :