Sayın Jülide Çalışkan,

11.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Değerli yavrum, dünyada kadın erkek herhangi bir insan için en kötü şey çok konuşmaktır. Gerekçe olarak çevreyi gösteriyorsun. Çevreden bize ne yavrum? Elalemin dedikodusundan, sahtekarlıklarından, kıskançlıklarından, çekememezliklerinden bize ne? Nasıl bir lokantada her masa kendi hesabını öderse yarın mana aleminde de Allah’ın huzuruna çıktığımız zaman öyle olacak. Bütün kötülükler enin sınırına geldiği zaman orada duruyor mu durmuyor mu, ona bak sen. Diyelim bir komşu geldi, dedikodu makinası çalışmaya başladı. Sen hemen eline Gönül Sohbetlerinden herhangi birini al, herhangi bir yerini aç ve okumaya başla. Karşı tarafın itirazlarını hiç hesaba katma. Dinler dinlemez, sana ne? Mühim olan onun ağzını kapatmak. Bir de dedikodu olan mekanlara gitme. Televizyonda kesinlikle adına dizi denilen o rezil, o aşağılık programları seyretme. Namazlarını muntazam kıl. İmkan nispetinde abdesetli kalmaya çalış. Bir eline tesbih alarak hergün “Ya hayır söyle, yahut sus.” Diyerek çek. Göreceksin, sen de sükûtiler listesinde yer alacaksın. Hiç merak etme.

Ben de sana dua edeceğim...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :