Sayın Yılmaz Bey,

13.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bu sorun çok tuhafıma gitti. Anadolu’da bir söz vardır. Derler ki “Leğen tamam da örtüsü mü noksan.” Aman yavrum, herzaman söylüyorum ne olursunuz Allah aşkına bu bilgiçliği, bu haddimizi bilmezliği bırakalım. İnsanı asıl bunlar cehenneme götürür. Ne olur yavrum, biz önümüze bakalım. Kendimizi ne sanıyoruz, biz acaba önümüze konulan yemeği adam gibi yemesini biliyor muyuz? Acaba paramızı adam gibi harcayabiliyor muyuz? Acaba telefon çaldığı zaman adam gibi cevap vermesini biliyor muyuz? İnsanlarla  edep dolu, saygı dolu, incelik dolu ilişkiler kurmasını biliyor muyuz? Acaba hayatımız boyunca bir Ayet-i Kerimeyi, bir Hadis-i Şerifi öğrenip uygulayabildik mi? Bütün incelikleriyle o güzellikleri yaşayabildik mi? Bir resim sergisine gittiğimiz zaman bir tabloya bakmasını bilebiliyor muyuz? Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrasına gittiğimiz zaman bir eser nasıl dinlenilir, bilebiliyor muyuz? Hiç, bir karıncanın karşısında Yunus Emre gibi titreyip ürperebiliyor muyuz? Kadınsak akşam eşimizi kapıda karşılamasını biliyor muyuz? Erkeksek eve aşkla, heyecanla gelip eşimizi kucaklayıp, onu çok özlediğimizi söyleyebiliyor muyuz?...

Değerli yavrum, bu sözler sabaha kadar sürer. Biz bütün güzellikleri, incelikleri, edebi, zarafeti, saygıyı öğrenebildik mi de iş cehenneme kaldı? Şunu iyi bilelim ki cennet hayatı da cehennem hayatı da dünyada başlar. Hayatını İslami edep, saygı, zarafet, inceliklere göre yaşayamayan bir insanın zaten dünya hayatı cehennem olmuştur. Gayet tabi dünyası cehennem olanın ahireti de cehennem olur. Biz bunlarla oyalanacağımıza hayatımıza biraz renk, ışık, güzellik, edep, saygı, şefkat, yardım, paylaşma getirsek daha güzel olmaz mı? Bak çevrene adam gibi yaşayan, kadın gibi kadın olan, erkek gibi erkek olan kaç kişi göreceksin. Gittikçe insanlar sağlıklarını kaybediyorlar. Acaba çevrende gerçekten mutlu, gerçekten güzellikleri yaşayan kaç kişi, kaç aile göreceksin. Çünkü biz televizyon dizileriyle, sözümona sanatçı geçinen bir takım sokak kızlarıyla, mahalle çocuklarıyla, siyasetteki, ticaretteki üçkağıtçılıklarla, gazetelerdeki iğrenç, tiksindirici porno resimlerle İslamdan uzaklaştıkça, Allah’tan uzaklaştıkça bütün kainatın yüzüsuyu hürmetine yaratıldığı Yüce Peygamberimizden uzaklaştıkça sade hayvanlaşmıyoruz, bazan Kur’an ifadesiyle “Belhüm Adal” oluyor yani hayvandan da aşağı durumlara düşüyoruz. Bu öyle bir yangın ki vatanını seven insanların ciğerini yakıyor. Onları uykusuz bırakıyor. Ağlatıyor. Istırap çektiriyor. Ama artık derdimizi söyleyeceğimiz kimse de yok.

İşte böyle yavrum. Benden söylemesi...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :