Sayın İnci Hanım,

15.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bana öyle geliyor ki kaynanan problemli bir kadın olmasına rağmen sen de onu tatlı dilinle, güler yüzünle iltifatlarınla okşamalarınla, minik hediyelerinle bir düzeye getirmeyi beceremiyorsun. Ben senin yerinde olsam o kadını tatlı dille, güler yüzle, iltifatlarla öyle bir yola getiriririm ki. Sen bir yorgunluk teranesi tutturmuşsun. Keza bakıcı kadın da öyle. Ne demek her işi ben yapıyorum. Tabi o yapacak. O da ekşi yüzüyle, nadanlığıyla kaynanayı dize getiremiyor. Bu kafayla olmaz yavrum. Önemli olan atasözlerine kulak vermek. Ne diyor bir atasözünde: “Tatlı dil yılanı yuvasından çıkarır.” Sen de akşam eve “Ah yoruldum, vah yoruldum, öldüm bittim” teraneleriyle geliyorsun. Ben olsam ne yaparım biliyor musun? Eve girmemle beraber bir meltem rüzgarı estiririm. “Ah anneciğim,” derim, “seni öyle özledim ki, akşama kadar senin iyiliklerini düşündüm. Sen acaba bir melek misin? (efekt: öpücük sesleri...), acaba bu mahallede, bu şehirde, bu ülkede senin kadar tatlı, senin kadar güzel , senin kadar ince düşünceli bir anne var mı? (efekt: öpücük sesleri)...”

Değerli yavrum, hayat böyle. Bu devirde tatlı dile, güler yüze, komplimana kimse dayanamaz. Çünkü hepimizin beklediği o değil mi? Güzel yavrum, bir de bu Sabri Baba’yı dinle. Bir süre sonra göreceksin bak, kaynanan komşuları dolaşacak, “Benim gelinim bir melekmiş de ben bilememişim” diyecek. Öl desen ölecek.

İşte böyle yavrum. Zaten her şey namazı bırakmanla başlıyor. Pekala işyerinde teyemmümle abdest alıp oturduğun yerde ima ile namaz kılabilirsin. Sade işyerinde değil vapurda, uçakta, otomobilde, otobüste hatta yürüyerek de namaz kılınabilir. Namaz Allah’la beraber olmaktır. İnsan yanlız kafede mi sevgilisyle beraber olur?...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :