Günaydın Sabri amcacım;

Mailleri okudum şimdi; güzel geçmiş konferans! Nasıl üzüldüm orada olamadığıma! İnşallah diğer konferansınıza geleceğim Allah nasip ederse. Aslında Cuma akşamı Alper'le konuşmuştuk arabayla gitsek diye; sonra karar verdik ertesi sabah yedi gibi çıksak konferansa yetişiriz diye niyetine girdik. Cumartesileri benim fizik tedavim vardı normalde ama onu da iptal ettim geleceğiz diye. Cumartesi sabahı yola çıktık saat sabah yedi gibi. Yollar öyle kalabalık değildi; boştu hatta; Bilecik sapağına yaklaşınca kar gibi birşeyler başladı; korktuk biraz yolda falan kalırız diye; daha da Ankara'ya yol vardı çünkü! Geri mi dönsek diye konuşurken buradan Eskişehir yakın, buraya kadar gelmişken oraya gidelim bari dedik, bir gece kalır döneriz diye düşündük. Sonra Eskişehir'e gittik, bir gece kaldık ve dün döndük. Tabii aklım hep sizdeydi, konferanstaydı; Allah biliyor ya ne çok istemiştim oraya gelmeyi; orada olamadığıma çok üzüldüm. Ama inşallah bir dahaki konferansınıza trenle geleceğim kısmetse. Eskisi gibi yürüyemediğim için biraz canım sıkılmaya başladı. Biraz zaman alacakmış bu; ben de biraz acele ediyorum galiba; halbuki acele etmekle iyileşmiyor tabii; bekliyorum bakalım, hayırlısı. Ayağım ve bileğim epeyce şiş ve ödemli; bu hafta da gideceğim fiziğe hastaneye; Cuma günü de kısmetse bitecek fizik ama hala daha bileğim açılmadı. Dolayısıyla yürüyemiyorum. Ay başında da raporum bitiyor ve işe başlayacağım, tek koltuk değneğiyle gideceğim işe, Alper götürüp getirecek işe bir süre beni. İş yerinde de yine herzamanki gibi gergin ve sıkıntılı bir hava varmış. Bakalım başlayayım görececeğim nasıl olduğunu.

Biraz önce Sibel hanımın kızı Rana ile ilgili yazdıklarını okurken çok duygulandım ve gözlerimden yaş getirdi. Ne güzel, ne tatlı bir kız kimbilir; Allah bağışlasın; Allah herkese öyle bir çocuk nasip etsin inşallah.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum; Allah'a emanet olun...