Sayın “B.z”,

23.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, kartallar yalnız uçarlar, kargalar sürü halinde. Buna dikkat et. Kendin inaçlarını kendin yaşa. Namaz, bir aşktır. O aşk yalnız Allah’a arzedilir. Ne olur, çok rica ederim, etrafındaki inançşız insanlarla kesinlikle münakaşa yapma. İnanan bir insanın kendine yapacağı en büyük kötülük inançlarını münakaşa konusu yapmaktır. Ölüm bahasına da olsa bunu yapma yavrum. Diyelim bir insan bir başka insanı bütün varlığıyla seviyor, onun yanında her şeyi unutuyor. Yanlız muhteşem bir güzelliği yaşıyor. Bu aşk yanlız onu ilgilendirir. Başkalarından ona ne? Bu manada Jean Paul Sartre, “Başkaları cehennemdir.” Diyor. Lütfen yavrum, çok rica ederim, bunu yapma. Aşk münakaşa konusu olmaz. Yanlız yaşanır. Olanca güzelliğiyle, ihtişamıyla...

İşte böyle yavrum. Benim ricam bu. Sen de Yüce Varlıkla namzda beraber oluyorsun. Bunu namaz dışında da yaşamaya çalış. Ben yemek yaparken de, bulaşık yıkarken de, evi düzeltirken de, toz alırken de kendimi hep ibadette sayarım.

Değerli yavrum, tekrar ediyorum sen Yüce Rabbine aşık oldun. Ne olur bu aşka söz getirme. Sadece onu olanca renkleriyle, güzellikleriyle kendin yaşa. Eğer çevrene faydalı olmak istiyorsan İslamı o kadar güzel yaşa ki yolda seni görenlerin aklına Allah gelsin. Bu bir “hâl”  meslesi. Aman yavrum, hâle kâl karıştırma. Aşk, hayatın, varoluşun en üstün değeridir. Bu yanlızca yaşanır. Dile gelirse ondan bir şeyler eksilir, azalır. Sonunda yok olur.

Söz değil mi yavrum? Bundan sonra münakaşa yok. Yanlız bütün boyutlarıyla ölesiye o aşkı yaşamak var. O kadar...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri  Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :