Sayın Necibe Hanım,

25.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, sen aslında kimseyi sevmedin. Sevdiğini sandın. Çünkü sen aşka aşıktın. Sevmek ve sevilmek istiyordun. Ama karşına hep birtakım it oğlu itler çıktı. Alçaklar, şerefsizler çıktı. Akılları sıra senden istifade etmek istediler. Sen de aptal aptal bu rezillere, bu alçaklara inandın. Neyse... Olan oldu. Yapılacak iş şu: Hayata yeniden, sıfır kilometreden başla. Lütfen sen erkek peşinde koşan bir aptal kadın olma. Bırak, onlar senin peşinden koşsun. Sen çok asil, çok değerli bir insansın. Hele bu son ilişki kurduğun kimse... O ne alçak, o ne şerefsiz, o ne hayasız insan... İnşallah hayat boyu Allah onun yüzünü güldürmesin. Ne demek ailem istemiyor? Sen o ailenin istemeyeceği bir kimse değilsin ki. İnşallah Allah onlara kırk pezevengin altından kalkmış bir orospu gelin gönderir. Rahmetli annem derdi ki: “Bir erkeğin hayatta yapacağı en büyük şerefsizlik, en büyük alçaklık, en büyük rezillik bir kadının duygularıyla oynamaktır.” Bu orospu çocuğu sana bu oyunu oynamış. Hala ona adam gözüyle bakıyorsan sana da yüz kere yuh olsun. O, bir piç...

Değerli yavrum, ne olur o tertemiz, o bembeyaz kadınlık duygularınızı böyle orospu çocuklarına çiğnetmeyin. Bırak, hayat yeniden başlasın. İçindeki o büyük sevme duygusunu, o ilahi sevme duygusunu Allah’a ver, Peygambere ver, Kur’an’a ver. Tasavvufla ilgilen. Güzel sanatlarla ilgilen. Şiiri sev, edebiyatı sev, resmi sev, müziği sev, tabiat güzelliklerini sev. Bırak şu erkek suretinde görünen rezil yaratıkları.

“Kalbin uçurumlarda açan bir çiçek

O rezil, bu kalbi nerden bilecek?”

Değerli yavrum, seni Allah’a emanet ediyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :