Sayın Sevim Hanım,

27.1.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, rahmetli babannemin bir sözü vardı: "Kış kışlığını, puşt puştluğunu yapar" derdi. Her zaman söylüyorum, başkalarından bize ne? Niye biz başkalarının davranışlarıyla hayata kahrediyor, güzelliklre küsüyoruz? Ben senin yerinde olsam şöyle hareket ederim: Kaynanama dünyanın en güzel iltifatlarını yapar, “Ben ne kadar mutluyum,” derim, “Allah bana bir yeryüzü meleğini anne olarak gönderdi. Seninle ne kadar iftihar etsem azdır. Acaba dünya senin gibi bir melek anne daha görecek mi?” Her vesileyle ona minicik de olsa hediyeler alırım. Bana ‘iki kere iki, yedidir’ dese ‘doğrudur anneciğim’ derim, ‘Einstein hayatta olsaydı senin izinden giderdi.’ Katiyyen onunla münakaşa yapmam. Onun yüzüne öyle sıcak, öyle tatlı, öyle munis bir tebessümle bakarım ki onun içindeki buzlar temmuz güneşindeki kar gibi eriyiverir. Ona şiirler yazarım, başkalarının önünde onu göklere çıkarırım. “Allah’ım,” derim, “bana böyle bir anne verdiğin için sana nasıl şükredeceğimi bilemiyorum...”

Değerli yavrum, dünyada hiç kimse tatlı dil, güler yüz, sevgi, saygı, güzel iltifatlar karşısında dayanamaz. Sen de dene. Göreceksin, kayınvaliden birden değişecek. Baharda açan kiraz çiçekleri gibi sana tebessümler gönderecek.

Sakın eşine annesiyle ilgili şikayetlerinden bahsetme. Bir erkeğin arada kalması bütün güzelikleri yok edebilir. Senin ince zekan, zarif ruhun ve derin kültürünle bu işi halledeceğine bütün kalbimle inanıyorum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :