Sayın “Garip”,

4.2.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Malatyalı Mısri Niyazi bir şiirinde diyor ki:

“Ben sanırdım halk içinde hiç bana yar kalmamış

Ben, beni terk eyledim, gördüm ki ağyar kalmamış”

Bütün mesele burda yavrum. “Ben”i terkedebilmek, nefsimizi Müslüman edebilmek. Zaman zaman bazı mailler alıyorum. Efendim diyorlar, biz manevi tekamülün hangi mertebelerine geldik?

Yıllrca önceydi. Birgün İzmir’den iki hanımefendi çıkıp geldi. Biz dediler, bir zata intisab ettik, tasavvufun en üst mertebesine geldik. Onlara sordum, İzmir’den neyle geldiniz? Bindikleri vasıtayı söylediler. Zahmet etmişsiniz dedim, madem hocanız sizi o mertebeye getirdi neden tayyi mekan etmediniz? Sonra gerçeği söyledim. Siz dedim, daha tekamülün ilk basamağını bile aşmamışsınız. O adam sizlerden birşey beklediği için böyle atıp tutmuş. Hanımlardan biri kabul etti bunu, diğeri etmedi.

Kıymetli yavrum, Gandi misalini boşuna vermiyorum. Kendini ayakkabısının üzerindeki tozdan daha değerli görürse ağlar Allah’a sığınırmış. Bazan padişahlar, alimler, mana yoluna girmek isteyince o yolun gerçek büyüğü “Yavrum,” dermiş, “süpürgeyi al, helayı temizle”. İlk iş bu olurmuş. Maşaallah, günümüzde bir iki kitap okuyan, bir iki ibadet yapan hemen “uçup kaçıyor”. Oysa kaç kere yazdım. Artık yazmaktan utanıyorum. Bu yola girenler önce iki kapıdan geçecek. 1- Edep, 2- Tevazu. Sabahleyin evden çıkarken kendimizi o şehrin en günahkar, en kaba saba  insanı kabul edeceğiz. Kimi görürsek en az bir yönüyle bizden üstün diyeceğiz. Aslı da öyle zaten. Öyle çöpçüler, öyle hamallar var ki ben kendimi onların ellerinden bile öpmeye layık görmüyorum. Aman yavrum, dikkatli olalım, önce edep ve tevazu kapılarından girelim. Şunu iyi bil ki sen değerli, güzel bir evlatsın. Ama yürüyeceğimiz çok yol var. Birbirimize hayır dua edelim. İnşallah diyelim biz de adam oluruz.

Değerli yavrum, yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :