Efendim,
Sağlık, huzur ve sevinç dolu geçecek bir gün ve devamı dileğiyle selamlıyorum sizleri...
Hayırlı işler, güzel dostluklar diliyorum...
Çiğdem Seçkin Gürel
İnsan kelimesi üns kökünden geliyor. Üns, ünsiyet, yakınlık demektir. Yakın olmak, görüşmek, dost olmak, ünsiyet peyda etmek, birliktelik anlamlarını kapsıyor. İnsan, ünsiyet içinde olan bir varlık. Ünsiyetten uzak kalınca insanlıktan da çıkıyor. Bazı kimselerden işitiyoruz: “Efendim, benim param var. Malım, mülküm var. Markım var, dolarım var. Kimseye muhtaç değilim. Zorunlu durumlar dışında kimseyle görüşmek istemiyorum, insanlar uzak bana…” diyorlar. Doğru mu? Bana göre değil. Kimse tek başına yaşayamaz. İhtiyaçlarını tek başına temin edemez. Etse dahi bu yeterli değil ki…
Biz bu dünyaya aslımızı bulmaya, kendimizi tanımaya, Rabbimizi bilmeye, tekâmül etmeye geldik. Kimse tek başına tekâmül edemez. Peygamperimiz, “Mümin, müminin aynasıdır.” buyuruyor. İnsanı insan eden yine insandır. “Efendim, açarım kitabımı okurum, noksanlarımı tamamlarım.” diyorlar. Hayır efendim, hayatta olgun, kâmil, belli bir düzeye gelmiş insanların hiçbiri, yalnız kitap okuyarak insan-ı kâmil olmamıştır. Bu şekilde Hazret-i İnsan olmuş biri varsa lütfen gösterin.
Hayat dediğimiz, bu karmakarışık, sırlı, müphem, acaip mekanizmayı yalnız fakülteler bitirerek, kitaplar okuyarak çözen biri varsa gösterin, gidip elini öpelim, saygılarımızı sunalım. Yunus, “Hiç kimse bilmez bizi, biz ne işin içindeyiz” der. İnsanın bilinçaltı, bilgi, gözlem, algı, anı dolu, karmakarışık bir depodur. Şair ne güzel anlatıyor bu durumu… Ya her şeyim ya hiçim / sorma dünyam ne biçim / bir kör düğüm ki içim / çözdükçe dolaşıyor… Dünyada hiçbir kadın, ayna olmadan makyaj yapamaz. Ne olur, kendi kendimizi kandırmayalım. “Efendim, açar kitabımı okur, kendimi yetiştiririm.” diyenler, ne yazık ki kendi kendilerini aldatıyorlar. Tevfik Fikret, “İnan Haluk, ezeli bir şifadır aldanmak” der, bir şiirinde. İnsanın en kolay aldattığı varlık kendisidir ve aldanışların en feci olanı, insanın kendi kendisini aldatmasıdır. Nobel alan Fransız yazar Aleksi Carel, “İnsan bu meçhul” diyordu. Bilinmiyen insan… Hayatta hiçbir şey insanı tanımak ve çözmek kadar güç, müşkül, çileli değildir. Bazıları lâf mı yani diyorlar. Kendimizi tanımaz olur muyuz hiç… Evet kardeşim, kusura bakma. Sen kendini tanımıyorsun. Çünkü hiçbir zaman seni sana gösteren bir aynan olmamış ki… Sen, sadece, kendini gördüğünü, kendini tanıdığını zannediyorsun, o kadar. Mecelle’de, “Zan ile yakiyn hasıl olmaz,” hükmü vardır.
SABRİ TANDOĞAN
Geri Dön