Sayın “Sevgi Çiçeği”,

6.2.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğin daha önceki mail telaşla unutulmuş değil. Ben hayatımın hiçbir döneminde telaşlandığımı hatırlamıyorum. Çünkü her işimi ama her işimi düşünerek, taşınarak zamanında yaparım. Ne öğrencilik yıllarımda ne otuz dokuz yıllık çalışma hayatımda bir tek gün geç kalmadım. Ama öyle durumlar var ki onların cevabı ancak karşılıklı konuşmayla verilebilir. Senin gibi akıllı, uyanık bir insanın bunu bilmesi gerekir.

Değerli yavrum, sade bu konu değil hiçbir konu öyle zorla baskıyla halledilmez. Bütün mesele o çocuğun ilgisini çekecek renkle, resimle, güzel baskılı kitaplar bulup, önce beraber okumalar yapıp çocuğa yavaş yavaş okuma zevkini, heyecanını aşılayabilmek. Bu mümkün mü? Evet. Mümkün. Onun hoşuna gidecek, onun seveceği, fevkalade güzel baskılı kitapları görünce hiçbir çocuk buna dayanamaz. Değerli yavrum, hiç vakit geçirmeden çocuğunla dost ol, arkadaş ol, onu bir çocuk gibi görme. Japonlar en büyük hürmeti tıpkı bir hükümdara gösterdikleri gibi çocuklarına gösterirler. Ama bizde olduğu gibi asla, asla şımartmazlar. Onları baş belası haline getirmezler. Lütfen bu konuda çok kafa yor. Çocuğunla iletişim kurabilmenin imkanlarını ara.

Selam, sevgi ve sayg ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :