Sayın Emine Çebi,

10.2.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, diyet uzmanı arkadaşının anlattığı durum beni ürpertti. 85 yaşında muhterem bir insan çok ağır kasaları taşıyarak ekmeğini kazanıyor, kendisine valilikten veya belediyeden yardım temin etmek için çalışanlara Hayır, diyor, ben kabul edemem. Demin bir mail yazdık, bir genç adam çalışacağı zaman uykum geldi deyip tembel hayvan parise gibi yatıp uyuyor. Onun mailinden utanç duydum, yüzüm kızardı. Şimdi senin mailinde hayatını mertçe, yiğitçe kazanan bu seksen beş yaşındaki adamı okuyunca sevinçten gözlerim doldu. Ne mutlu o adama. Orda olsam da gidip mübarek ellerinden öpsem. Sevgili yavrum, hayatta pek çok şeyi affedebilirim. Ama tembelleri asla. Tembellik, miskinlik, uyuşukluk, uykuyu bir koz olarak kullanmak ne kadar utanç verici bir hal...

Sevgili yavrum, yeni maillerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :