Saygıdeğer hocam bu gün yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum.15 aydır eşimi kaybetmenin  vermiş olduğu boşlukta hep beni rahatlatan şeyleri yapıp yanlışlardan uzak kalmayı istedim, namaz kıldım dualar okudum bunun yanı sıra her gün akşam yemeklerinden sonra 2 arkadaşımla beraber 1 saat yürümek beni çok rahatlatıyordu. taki bugün yaşadığım olay beni yürüyüşlerden soğuttu. aynı yolu  nerdeyse 1 yıldır yürüyoruz bu gün yürürken karşı kaldırımdaki gençlerin bize bakmaları beni tedirgin etti ne olduğunu anlamadık, aralarından biri bize doğru yanaştı akli dengesi yerinde değildi. cok korktuk koşmaya başladık. en yakın bir bakkala girdik. sonra hızla uzaklaştık. ama o adamı yönlendiren kesinlikle o genclerdi. insanları anlamıyorum bundan ne zevk aldılar. ha belki bir an gülüp geçtiler ama bana ne kadar kötülük yaptıklarının farkında bile değillerdir. ama benim gün boyu dört gözle beklediğim yürüyüşü baltaladılar. bence akli dengesi yerinde olmıyan, akıllıyız diye geçinen, o gençlerdi. gündüz yürüme şansımız yok. arkadaşlar çalışıyor. başka yoldan yürürürüz diyorum. yürüyüştende vaz geçemiyorum. belkide o akıllı hep ordaydı ama onu yönlendiren deliler yoktu. arkadaşlarla bunu kimseye anlatamadık. Sizinle paylaşmak rahatlattı beni. Allah sizden razı olsun.

Saygılarımla

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :