Değerli Büyüğüm sizinle çok önemli bir sorunumu paylaşmak istiyorum. İçimde sevgi adına hiçbir şey yok anne, baba, çocuk, eş, arkadaş ve kendim tabiki öyle bir boşluk içindeyim ki anlatamam. Yalnızım çok yalnızım bu durumdan şikayetçi değilim ama çünkü kimseyi görmek istemiyorum. Tek üzüldüğüm şey çocuklarım,bu durumda çocuklarıma hiçbir şey veremiyorum. Annem de bana sevgi vermediği gibi en ufak şeyde yüzün batsın der dururdu. Hakikettende öyle oldu. Kimseye hakettiği değeri veremiyorum, kimse de yüzüme bakmıyor daha doğrusu ben onların yüzüne bakamıyorum. Bundan sonrada ne yapabirim bilmiyorum.

Sizden tavsiye ve dualarınızı bekliyorum. Saygılarımla..

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :