Sayın Zeynep Akkan,

22.2.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, dediğin gibi gidip bahçeyi temizlmeye çalışırsak hava alırız. Ne buna gücümüz yeter, ne başarılı olabiliriz. Yapılacak iş şu: Çevreden bana ne diyeceğiz. Nice yıllardır ekilen zehirli tohumlar meyvelerini veriyor. Cemiyet Behlül’lerle, orospu çocuklarıyla dolu. Artık bu beyni sulanmış, insanlığını kaybetmiş hanımefendilikten, beyefendilikten kilometrelerce uzaklaşmış hayvan sürüsüne verebileceğimiz hiç bir şey yok. Bırakalım o hayvanlar kendi yaylalarında otlasınlar. Bizim yapacağımız tek şey var: Kendimizi, ailemizi, yakınlarımızı bu rezil, bu şerefsiz gidişten uzaklaştırabilmek. Bunun da bir şartı var: Onlara yepyeni bir dünya getirebilmek. Temiz, tertemiz, meleklerle dolu bir dünyayı onlara kazandırabilmek. Mümkün mü? Mümkün ya. Benim yetiştiğim zaman da çevremiz pisliklerle doluydu. Sağımızdaki komşumuz pezevenk Hüsniye Hanım teyzeydi. Solumuzdaki komşumuz yankesici Mustafa Bey amcaydı. Karşımızda belediye tebhirhanesi vardı. Oraya her gün genelev kadınları muayene için gelirlerdi. Evet, yüz metre ötemizde Karyağdı Sultan’ın türbesi vardı. Ama çevremiz böyle pisliklerle doluydu. Rahmetli annem Sabiha Sultan aslan gibi bir mücadele verdi ve tek oğlunu tertemiz, pırıl pırıl, gül gibi yetişirdi. Okul arkadaşlarım meyhaneye giderlerdi, geneleve giderlerdi ama ben annemin aşıladığı aşkla, heyecanla melekler gibi yaşadım. Tertemiz yetiştim. İşte şimdi yedi milyar insanın hizmetindeyim. Evet, beni de sevmeyenler var, beğenmeyenler var, dudak bükenler var, arayıp sormayanlar var. Ama onlardan bana ne? Annem bana öyle bir aşk aşıladı ki onlara sadece ıslah olmaları için hayır dua ediyorum.

İşte yavrum, sen de annem gibi yapacaksın. Çevreye, topluma zerre kadar kıymet vermeyeceksin. Evinin içi gül kokulu bir cennet bahçesi olacak. Çocuklarını o cennette büyüteceksin. Olay bu yavrum. Artık karar senin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :