Sayın Manolya Hanım,

28.2.2010 tarihli mailinizi aldım.

Değerli yavrum, muhterem Hatice Teyze’nin sözleri için çok teşekkür ederiz. O, ne güzel bir insan. Yaşadığı süre içinde hayatı incelemiş, insanları anlamış ve ne güzel bir yaşama üslubuna kavuşmuş. Böyle bir komşun olduğu için Allah’a şükret. Lütfen bizim de ellerinden öptüğümüzü, hürmetlerimizi ilet.

Sorduğun soru özellikle günümüzde çok önemli. Herkes bir yol tutturmuş, gidiyor. Sonuç ne oluyor, herşey ortada. İnsanlar perişan, aileler perişan, huzur, mutluluk yalnız lügatlarda. İnsanlar harıl harıl sosyete pazarında elbise arar gibi kendilerine mürşit arıyorlar. Aslında bir zat ne güzel söylemiş. Diyor ki: “Kapı kapı dolaşma, muratlar sendedir.” Ama gerçek manada Allah’ın yolunda giden, Peygamberin yolunda giden kaç kişi var? Resulullah Efendimiz, bütün kainata mürşit olarak gönderilmiş. Kainatın gelmiş, geçmiş ve gelecek en güzel, en büyük, en yüce insanı hepimizin öğretmeni, yol göstereni. Hepimize anamızdan, babamızdan, kardeşlerimizden, evlatlarımızdan, sevgilimizden daha yakın olan O. Biz ne yapıyoruz? O’nun yolunu bırakıp kendimize zavallıca, aptalca yollar arıyoruz. Bunun için de huzuru, mutluluğu bir türlü bulamıyoruz. Çocukluğumdan bir iki örnek vereyim: Hep komşu teyzelerden duyardım. “Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın.” Aman Yarabbi, bu ne korkunç bir egoizm. Ne iğrenç bir bencillik. Bana dokunmayan yılan bazan komşuma dokunur, bir yakınıma dokunur. Hayatta en sevdiğim insana dokunur. E, onlara da yazık, günah değil mi? İlkokul ikinci sınıftaydım. O zamanlar tek kültür aracımız Ankara Radyosuydu. O da tek kanaldı. Bir gün bir türkü dinledim. Şöyle diyordu:

“Kaynanayı nitmeli

Merdivenden itmeli

Tıngır, mıngır düşerken

Geçip seyir etmeli”

Aman Yarabbi, bu ne korkunç bir düşünceydi, tüylerim diken diken oldu. Bir komşu teyze vardı, ikide birde “Erkek milleti değil mi, iki çanağı varsa birini kır ki beli doğrulmasın.” derdi. Daha bunlar gibi günlük hayatımıza geçen yüzlerce söz var. Bunlar hep bizim hayatımızı karartıyor. Ortaya negatif bir insan çıkıyor. Biz, bu saçmalıklarla hayatımızı götürürken mutlu olmamıza, huzurlu olmamıza imkan, ihtimal var mı? 

Çocukluğumdan beri dikkat ettim. Peygamber Efendimizin “Ya hayır söyle yahut sus.” Hadis-i Şerifini yaşayan bir insan aradım. Bugüne kadar göremedim. Yüzlerce defa tekrar ediyorum. Bir kimse yalnız bu Hadis-i Şerifi yaşasa, günlük hayatında uygulasa (iş hayatında, aile hayatında, sosyal hayatında) velayet makamına ulaşır. Gelin hep beraber Peygamber Efendimizin yaşadığı güzel hayatı gücümüz yettiği kadar biz de yaşamaya çalışalım. Göreceğiz ki o zaman güller açacak, bütün kainat bir gül bahçesi olacak...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :