Çok kıymetli büyüğüm, bugün Çiğdem kardeşimizin Siz'in yazınızı ve Serenad şiirini eklemesi, bir akşamüstü (7.6.2007 tarihinde) Turunç Restoranının cam penceresinden akşam karanlığında evlerine koşuşturan insanların telaşı üzerine, yine Ahmet Muhip Dranas'dan okuduğunuz bir şiiri getirdi aklıma:

Adamlar

Sönmüş saçlarında son damla ışık

Bir düşün içinde gibi her akşam

Ve yüzleri duman kadar dağınık

Geçer bu sokaktan binlerce adam

Umut, gözlerinde ölü bir bakış

Çığlık, bir bükülüş dudaklarında

Bulamadıkları nedir ki yaz, kış

Dolaşırlar şehrin sokaklarında

Sanki yalvaran bir duadır onlar

Bu nehir, bu nehir her akşam akar

Derinden ruhları çağıran sese.

Efendim, ''Bulamadıkları nedir ki yaz kış, dolaşırlar şehrin sokaklarında.'' diye vurgu yapmıştınız. Hepimizin bu hayat koşturmasında asıl aradığımızın Allah olduğunu anlatmıştınız. Ben her akşamüstü karanlık çöktüğünde, insanlar koşuştururken hep o günü hatırlarım. Bize öğrettikleriniz, hissettirdikleriniz, düşünmeye sevk ettiğiniz için Siz'e şükran borçluyuz. Ellerinizden hürmetle öpüyorum.

Ayla Belen.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :