Sayın Fatma Ferahnaz Hanım,

2.3.2010 tarihli mailinizi aldım.

Değerli yavrum, hayat yolu sade sizin için değil hepimiz için inişli çıkışlıdır. Bazen bir insanı çok seviyorsunuz, ona bağlanıyorsunuz ama o bir gün bilinmeyen bir sebeple sizden uzaklaşıyor. Bazen insan işyerinde anlaşılamıyor, işten çıkarılıyor. Bazen insan bir iftiraya uğruyor. Birkaç yıl önce Oscar ödülü alan bir film seyretmiştim: Son İmparator.

İhtilal olur. Çin’in son imparatoru, Mao ihtilaliyle devrilir. İmparatoru esir alırlar. Bir bahçede bahçıvanlık yaptırırlar. Bir gün bir kızıl muhafız gelir, imparatorla alay etmek ister. O sırada imparator ağaçların dibine çapa yapmaktadır. Kızıl muhafız yılışarak gelir “Oooo, imparator cenapları, bu ne düşüş? Dün koskoca bir imparatordunuz, bugün bir bahçıvan.” İmparator, saygıyla ayağa kalkar, “Sayın muhafız,” der, “yanılıyorsunuz. Dün imparatordum. Vazifemi en iyi yapmaya çalıştım. Bugün bir bahçıvanım.yine vazifemi en iyi yapmaya çalışıyorum.”

Bu filme defalarca gittim bu sahne için ve hep düşündüm. Beni çok etkiledi. Hayat bu yavrum. İşsiz kaldık diye bedbinleşip, ah-ü vah etmeye hiç gerek yok. Ben, işsizlik diye bir şey kabul etmiyorum. Çalışmak, muhakkak bir devlet dairesinde veya bir fabrikada mı olur? Pekala karı koca el ele vererek ekmeğinizi kazanabilirsiniz. Mesela “eğer imkanınız varsa küçücük bir yer kiralayıp orada bir mangal ve bir kilo etle bu işe başlayabilirsiniz. Beraberce hanımların günleri için evde mantı, dolma, su böreği, kısır, pasta, kek, içli köfte yapabilirsiniz. Evlerin posta kutularına, adres ve telefon numarası bırakarak bu işleri yapabileceğinizi söylersiniz. Pekala ikiniz evdeki küçük bir valize birkaç giyim eşyası koyup kapıların zilini çalıp onları satabilirsiniz. En azından bir poşete değişik hanım çorapları koyup evlere, işyerlerine götürebilirsiniz. Evde beraber gözleme, kurabiye, poğaça yapıp pazarlarda, kahvelerde, işyerlerinde satabilirsiniz. Daha düşüncek olursak nice nice işler bulunabilir. Önemli olan alnımızın teriyle ekmeğimizi kazanmak. Ne demek iş yok? İş çok ama çalışacak adam yok. Ben yetmiş altı yaşındayım, gerekirse pekala bu işleri yapabilirim. Ama bizim insanlarımızda öyle bir burnu büyüklük var ki çok insan bunları yapmaya tenezzül etmez. Ne demek iş yok? İşi yaratacaksın arkadaş.

Değerli yavrum, ben böyle düşünüyorum. Sizden ne haber?

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :