Sayın Feyza Hanım,
8.3.2010 tarihli mailinizi aldım.
Kıymetli yavrum, çocuk çekmecede çikolatayı görünce hemen istemeye kalkması da onun iyi terbiye edilmediğini göstermez mi? Lütfen savunma haline girmeyelim. Besmele diyelim, evladımızı en güzel şekilde yetiştirmeye çalışalım. Bugün en lüks semtlerden varoşlara kadar her yerde çocuğa tapılıyor. Sanki çocuk yetiştirilmiyor, bir put büyütülüyor. Geçen gün birkaç arkadaş bir restorana gittik. Biraz sonra bir aile geldi. Çocuk üç veya üç buçuk yaşında. Kıyametleri koparıyor. Anne baba olacak o yaratıklar da hayran bakışlarla o küçük firavunu seyrediyorlar. Baktık ne sohbet olacak, ne birşeyer yenecek, masadan kalktık. O Allah’ın belası anne baba hala mest, hayran, zevkten sarhoş olmuş vaziyette o piç kurusunu seyrediyorlardı. İşte dedim, bu anne baba boğazlarını iyi hazırlasınlar. O çocuk testereyle ikisini de kesecek. Durum böyle yavrum. Bu vaziyet kimsenin umurunda değil. Herkes omuz silkiyor. Ama ben gelecek kuşaklar adına üzüntümden kahroluyorum...
Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan
Geri Dön