Sayın Yavuz Celep,

11.11.2006 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, nefis bizim varoluş nedenimiz. Yaşadığımız süre içinde her gün, her saat, her an, her mekanda karşımıza çıkan büyük sınav. Tek istisna olmadan hepimiz bu büyük sınavın içindeyiz. Her an deneniyoruz, ama şu şekilde, ama bu şekilde, ama küçük, ama büyük, ama acı, ama tatlı. Düşünün ki bir insan acıkıyor ve sofraya oturuyor. İşte bu masum fiil bile büyük bir imtihan. Sofraya otururken ellerini yıkadı mı, nimeti yemeğe başlamazdan önce Besmele dedi mi, ağır ağır, yavaş yavaş, verdiği nimetler için Allah’a şükrederek ve ancak midesinin üçte biri kadar yiyip, üçte biri kadar içip, önündeki kırıntıları toplayıp, edeple, incelikle, şükürle, saygıyla yarı aç, yaı tok sofradan kalktı mı? Yavuz Bey, her an bir sınav içindeyiz.bir gazete okumak, televizyondan bir filim seyretmek, sokakta yürümek, pazarda alış-veriş yapmak ve insanlarla konuşmak. Herbiri önümüze açılan bir sınav kapısı. Hayatta önemli olan karşılaştığımız olaylar değil, o olaylar karşısında takınmış olduğumuz tavır...Bu tavrın Allah rızasına uygun olup olmaması, bu tavrın Peygamber sünnetiyle bağdaşmaması. Önemli olan bu. Diyeceksiniz ki bu nefsin sınavları ne zaman son bulacak? Son nefesimize kadar efendim, bu sınavlar devam edecek. Her an deneneceğiz, denemelerden yüzünün akıyla çıkabilenlere ne mutlu. Efendim, sorunuzun cevabının özetinin özeti bu kadar. Eğer tereddütleriniz kalmışsa hiç çekinmeden yazın, devam edelim. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :