Selamlar Gönül Dostlarım

Dün gece bir arkadaşıma şu sözleri söylemiştim.Bu gün de okuduğum bir ayetin konusu bana şunu hatırlattı.

Sözler şunlardı dün gece; Bu gönül çöllerde kaldı, yar sevgisine susuz ve aç.

Bugün farkına vardım, ne mutlu bana; Bu dünyalık istek, insanın nefsinden geliyor değil mi? İnsan oruç niye tutar, nefsini terbiye etmek için.Evet okuduğum ayetler oruçla ilgili idi.

Düşündüm ki Allah önce insanın nefsini terbiye ediyor; aşk acısı çektiriyor, yar sevgisinden yoksun, susuz, aç bırakıyor.Aslında bu açlık değil tamamen oruç. İnsan oruçluyken; açım susuzum der mi!Günümüzde çoğu insan bunu diyor belki ama o zaman da kuru kuru oruç tutuyor, oruçlu olduğunu sanıyor.

Oruçtan, sağlıklı bir insan ölmez. Ölen beden değil, nefistir.

Bu gün Rabbin seni bir sevgiden, bir dosttan, bir yardan… uzak tutuyorsa o senin nefsini terbiye etmektedir. Nefis insanı asileştirir, kibirli yapar, Allah muhafaza şirke düşürebilir, isyan ettirebilir.

Güle rengini, kokusunu veren Rabbim dikeni de vermiş Ama gül hala güldür. Hayatta öyle; bize bize verilmeyenler, verilipte alınanlar, dikene benzer ama hayat hala hayattır. Hayat yaşamaktır.Yani dikensiz gül düşünülemez, acısız da hayat. Ama insan hayatta acılarını mutluluğa çevirebilir. Verilmeyenlere duyduklarını oruçlu gibi düşünebilir. Oruç insanı Rabbine yaklaştırır, benliğinden uzaklaştırır.

O zaman kendimizi çölde susuz, aç gibi değil, Ramazan ayında oruç tutuyor gibi hissedelim.Ramazan da oruç başkadır, değil mi? Ondan dedim Ramazan da oruç tutar gibi!

Ramazanda bir iftar sofrasında olduğunuzu düşünün , o gün tüm gün boyunca sabrettiniz, takva gösterdiniz. (Takva: korunma sakınmadır. Allah korkusuyla günahlardan korunmak demektir. Takva ile  akla gelen , haramları terktir.) Sonunda da Rabbimin ihsan ve ikramıyla lutuflandırılırsınız. Nasıldır o yemeklerin tadı değil mi, sanki o sofra cennetten inmedir. Nasıl kıymet bilirsiniz  ve nasıl şükredersiniz o vakit ezan sesiyle!

İşte dünya hayatını anlamlı ve kıymetli yapan, insana şükretmesini bildiren;hep acı veren dediğimiz şeylerdir. Önemli olan da bu açlığı, susuzluğu yani acı veren duyguyu oruçlu gibi sabretmek ve takva göstermektir.

Sonunda bir gün Rabbim o açlığınıza , susuzluğunuza cevap verecektir. Rabbim merhametli, lütuf sahibidir. İsteyene rahmetini ve bereketini gösterir.

İnşallah Rabbim bizleri takva sahibi yapar. Lütuflarıyla lütuflandırır. Yeter ki sabredip beklemeyi bilelim.

İnşallah dedecim yalnış bir şey düşünmemişimdir. Kusurum olduysa affola cümlenizden!

Saygılarımla

Fatma Nur