Çok eski yıllarda krallıkla idare edilen bir ülke varmış.

Ama; bu ülkede, hukuk ve hakimler de varmış.

Törelere göre, bir vatandaş öldüğünde,

şehir merkezindeki dev çan bir defa çalınırmış.

Uzun uzun da yankılanırmış.

Eşraftan birisi ölürse çan iki defa,

büyük bir devlet adamı ölürse üç defa çalınırmış.

Ya kral ?.. O öldüğünde, çan dört defa çalınırmış.

Gel zaman git zaman,şehirde bir olay olur, iş mahkemeye intikal eder.Davanın sanığı olarak mahkeme huzuruna çıkarılan kişinin masumiyetini ise bütün vatandaşlar bilmektedir.Bir formalite olarak görülmesi ve beraat beklenen, davadan sürpriz bir karar çıkar. Sanık para cezasına mahkûm olmuştur.

Hakim sorar :

Bir diyeceğin var mı ?

Sanığın cevabı :

Hayır !

Mahkeme biter.

Dinleyiciler dağılır. Kafalarda bir kaygı !

Kısa bir süre sonra dev çanın sesi duyulur.

Acaba kim öldü ?

Çan bir defa daha çalar.

Eşraftan biri öldü.

Şehir çan sesi ile bir defa daha inler.

Büyük bir devlet adamı, acaba kim ?

Soruya cevap alınmadan çan bir defa daha çalar,

Yeri, göğü inletir.

Herkeste bir feryat:

Eyvah!.. Kralımız öldü!..

Ancak,

Törede görülüp işitilmemiş bir şekilde çan,

beş ve altıncı defa da çalınır,

Yer gök inler ve sesler kesilir.

Herkes bunun ne anlama geldiğini öğrenmek için.

çan görevlisine koşar, bir de bakarlar ki çan görevlisi haksız yere mahkûm edilen adammış.

Sorarlar : Ne demek beş ve altı defa çan çalmak ?

Kraldan daha büyük birisi mi öldü ?

Cevap şaşırtıcı olduğu kadar anlamlıdır da :

Evet, adalet öldü...

Sizden evvelki ümmetlerin helak olmasının sebebini biliyor musunuz? Onların içinde soylu olanlardan biri hırsızlık yaparsa, ona ceza uygulamazlar, zayıf güçsüz biri bu işi yaparsa ona hak ettiği cezayı hemen uygularlardı. Onların helak olmalarının sebebi adaletsiz davranmalarıdır. Allah'a yemin ederim ki; Muhammed'in kızı Fatıma hırsızlık yapsa onun da kolunu keserdim. (Hz Muhammed  s.a.v.)