Sayın Ulviye Hanım,

14.11.2006 tarihli mailinizi aldım.

Efendim, sıcak, samimi ve yakın ilginiz için çok teşekkür ederim. Mailinizdeki güzel sözleri bir dua olarak kabul ediyorum. Yüce Rabbim inşallah gerçekleşmesini nasib eder.

Değerli yavrum, siz o temiz, nezih, güzel duygularınızı kalbinizde devam ettirin. İnşallah yapmış gibi sevap alırsınız. Bizler, hepimiz imkanlarla sınırlıyız. Zaten bizden istenen de yapabilecekleri nereye kadar başaracağımız. Başkalarının düşünceleriyle, davranışlarıyla kendinizi mahkum etmeyin. Başkaları şöyle düşünür, böyle düşünür, bu sadece onları ilgilendirir. Önemli olan Hazret-i İbrahim’in yaptığı gibi Nemrut’un ateşinin ortasında bir cennet bahçesi kurup orada safa sürebilmektir. Hiçkimse sizin gönül dünyanıza karışamaz, müdahale edemez. Orası yalnız sizindir. Bizler de elimizden geldiği kadar o gül bahçesini gönül dünyamızda kuralım. Diyeceksiniz ki mümkün mü? Mümkün ya, neden olmasın. Behçet Necatigil bir şiirinde:

“Bahçem, yalnız benimsin”

diyordu. Sizin gönül dünyanız da yalnız size ait. Duygu olarak, düşünce olarak ve davranış olarak oraya yalnız sizin sevdikleriniz, sizin beğendikleriniz, sizin istedikleriniz girebilir. Bir şair,

“Ben sanırdım halk içinde hiç bana yar kalmamış

Ben beni terk eyledim, gördüm ki ağyar kalmamış”

diyor. Önemli olan nefsin esaretinden kurtulabilmek. Önemli olan gönül dünyasının tertemiz, bembeyaz dünyasında yaşayabilmek.

İşte böyle sevgili yavrum, bizim görevimiz yalnız sevmek, yalnız saygı duymak, yalnız güzellikleri iç dünyamıza alabilmek. Gayrıdan bize ne? Sizi tertemiz, güllerle dolu gönül bahçenizde sevgileri büyütmeye çağırıyor, bütün günlerinizin neşe, huzur, sevgi ve saygı içinde geçmesini diliyorum. Allah’ın selamı üzerinize olsun.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :