Sayın Hocam,

Bu mektubu size 8/Mayıs/2010 cumartesi günü akşam 22.30’da yazıyorum. Daha önce başka bir rumuzla yine bir mektup yazmıştım ve psikiyatrik rahatsızlığım olduğunu söylemiştim ve sizde bana gönlünüzün derinliklerinden duygularınızla bazı tavsiyelerde bulunmuştunuz.

Şimdi artık DUAYA DAHA ÇOK ÖNEM VERİYORUM. Namazımı da düzenli kılmak istiyorum ama zorlanıyorum. Namaz nefse ağır gelir derler; bu konuda sizin değerli düşünceleriniz nedir. Toplumsal sorunların çözülmesine artık bende kafa yoruyorum. terapi mahiyetinde bir kafede çalışıyorum. Günde ancak 4saat çalışabiliyorum fazlası beni yoruyor.Yabancı dil öğreniyorum ama kendimi sıkmadan çalışıyorum.Bir doktorumun dediği gibi 'ardımdan atlı kovalamıyor. Acelenin ne zaman faydası olmuş ki. Sözü fazla uzatmadan iki konuya da değinmek istiyorum.

1)Eski kitaplarımın kıymetini bazı sözde kitapçılar bilmiyor. Ben de hayır olsun diye YOYAV’ hediye etmek istiyorum. 2) Yaptığım ve yaptığınız dualarla sağlığım daha iyiye gidiyor (Allah'a hamdolsun). Allah sevdiği kuluna dert verirmiş ki kendisini bulsun bunu şimdi daha iyi anlıyorum. Almancaya sıkı çalışıyorum. Derste verebilirim ya da turizm gönüllüsü olarak çalışabilirim. Tevvekül sahibi olmak istiyorum Sağlık Mutluluk ve esenlikler dilerim Hürmetlerimle

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :