Sayın “Ceylan”,

22.5.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailin beni çok üzdü. Çok düşündürdü. Bilmiyorum sen bu kafayla hayat yolunda nasıl yürüyeceksin. Son sınıfta okul mu terkedilir? Bu senin kafasızlığının en güzel işareti. Allah, sana bir melek gibi eş vermiş. Sen, o mübarek kadını deliler gibi, çılgınlar gibi seveceğine, onu ekmek gibi aziz ve mübarek tutacağına aynen okul hayatındaki salaklığı burada da devam ettirmişsin. Yok annesi şunu demiş, yok ağabeyin sana küfretmiş. Bunlarla zamanını geçirerek o mübarek kadını sürekli incitmişsin. Yok çocuğu olmamış, yok doğum tedavisi için masraflar çok tutuyormuş, yok kaynana inatmış, yok ağabeyi küfrediyormuş, bunlar laf mı? Bunlarla insan boşanır mı? Hele boşanırken söylediğin o küstah, o terbiyesiz söz. Ne demek “Ben seni on kere boşar, yüz kere alırım.” Boşanma tarihinde bundan daha adi, daha iğrenç bir söz söylenmemiştir. Şimdi de köşeye çekilip çayını yudumlayıp, “Eeee Sabri Bey, sen hanımıma telefon et, aramızı bul” diyorsun. Yahu bir özür dilemede yok mu insanlık kültür tarihinde? Git, o kadından on kere, yüz kere, bin kere özür dile. Onun ellerini öp, ayaklarını öp, kendini affettir. Sen kendini ne sanıyorsun? Armuş piş, ağzıma düş.

Bilmiyorum, bugüne kadar aldığım binlerce mail içinde böylesini görmedim...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :