Sayın “Maya”,

26.5.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, çok önemli bir konuya değinmişsin. Bugün memlektimizdeki akrabalık ilişkileri istisnaların dışında hiç de iyi durumda değil. Kendisini doğuran, emzirip yetiştiren annesini, kendisi için yüreği titreyen babasını huzur evine gönderen evlatların gittikçe çoğaldığı bir toplumda yaşıyoruz. Öyle değerli insanlar yüzüne bakmaya kıyamayacağınız insanlar huzur evine gönderiliyor ki insanın bu rezil evlatlara söyleyecek sözü kalmıyor. Eşim Rana Hanım Hakka göçtü. Merhum, çağın en büyük, en yüce, en muhterem hanımefendisi idi. Hiçbir akrabam bana başsağlığına gelmedi. İzahı mümkün değil. Bu kadar kadir kıymet bilmeyen, insanlıktan uzak yaratıklara ben nasıl akraba diyebilirim? Hatice Teyzenin akrabaları gerçekten takdire değer. Pırlanta insanlar. Allah hepsinden razı olsun. Hele erkek kardeşinin ilerlemiş yaşına rağmen muntazam ziyaretleri insanı ürpertiyor. İnsan gurur duyuyor. Allah hepsinden razı olsun.

İnsan kelimesi üns kökünden geliyor. Ünsiyet, beraber olmak, kaynaşmak, bir sevgiyi, bir güzelliği yaşmak demek. İnsanlar bu duyguları yaşadıkları kimselerle gerçek akraba olurlar, öbürleri hikaye. Allah cümlemize gerçek akrabalarla beraber olmayı, bir güzelliği, bir sevgiyi beraber yaşamayı nasibetsin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :