İyi akşamlar Sabri amcacım; Çok güzel bir Cuma gecesi geçirmeniz dileklerimle başlıyorum yazıma.

Her gün işten gelip yemeğimizi yedikten sonra siteyi ve güzel yazıları okuyorum, bana bir dinlenme, ruhumu rahatlatan, işyerindeki olumsuzlukları, kafamda oluşan tüm negatiflikleri alıp götüren bir vesile gibi geliyor bana; bana öyle güzel bir huzur veriyor ki her akşam okuduğum yazılar ve cevaplarınız Allah sizden razı olsun. Bilemezsiniz beni nasıl mutlu ve huzurlu kıldığınızı! Her akşam yazıları okuduktan sonra içimden benim de bir sürü ama bir sürü şey yazmak geçiyor ama bir türlü iletişim kısmına basıp da yazmaya başlayamıyorum; başlasam kelimeler ardı ardına dökülecek; yine size her yazışımdaki gibi bir ruh haline gireceğim. Şu an radyoyu açtım hafif bir seste ve Türk Sanat Müziği dinliyorum; nasıl güzel çalıyor; sözler nameler nasıl da işliyor insanın içine ve nasıl dinginleştirip sakinleştiriyor insan ruhunu! Bu akşam iletişim kısmına bastım ve başladım yazmaya, Allah'tan hayırlısı. Geçen akşam Alper'le birlikte Alper'in kuzenine gittik. Eşi ve iki çocukları var; iki erkek çocuk! Biri 4,5 yaşında, diğeri daha bir buçuk aylık; Allah ikisine de çok güzel yazılar yazsın, güzel günler göstersin inşallah. Önce oturduk bir şeyler yedik, çok güzel şeyler hazırlamışlardı Allah razı olsun; sonra sohbet ettik; sonra 4,5 yaşında olan çocukları parka gitmek istedi bahçelerinin hemen arkasındaki; Alper, kuzeni ve o küçük çocukla parka gitti; biz de eşi ve 1.5 aylık bebekleriyle evde kaldık. Bir ara eşi "İlknur ben bakkala kadar gitsem bir 15 dakika bakabilir misin bebeğe" dedi; tabii dedim ve evde bebekle tek başıma kaldım. Bebek kucağımda kısık bir sesle onun yüzüne bakarak dualar okudum önce, Ayet'el kürsü okudum; sonra yine aynı kısık sesle onunla konuşmaya başladım; melekler gibi uyuyordu. konuştum, güzel şeyler söyledim ona "ne güzel şeysin sen, Allah'ın bir meleğisin, nasıl temizsin, sana bakmaya kıyamıyorum, ürperiyorum sana bakarken; çünkü hepimizden daha temiz daha güzelsin, hep böyle kal inşallah; Allah çok güzel yazılar yazsın, Allah bu temizliğini bozmasın, çok güzel günler gör bu dünyada inşallah, tertemiz bir insan olarak yaşa bu dünyada olur mu" dedim; şuan yazarken bile gözlerim doluyor Sabri amca. Yüzüne, uyuyan gözlerine bakarak konuşuyorum hep; sonra birden gözlerini açıverdi ben konuşurken, bir an ürperdim, ödüm patladı; baktı güldü; içim öyle tuhaf oldu ki gözlerimden yaşlar süzüldü, "Allah'ım, sen ne kadar büyüksün, ne kadar büyüksün" dedim; sonra yine kapadı gözlerini. Sanki duydu dediklerimi, sanki anladı söylediklerimi ve gözleri açılıverdi aniden; sanki tüm dediklerimi duymuş gibiydi o ufacık 1,5 aylık bebek! Sanki orada ben ve bebekten başkası vardı; yanımızda ona "seni duyuyorum, seni anlıyorum" dercesine gözlerini açtıran çok büyük, aklımın da gönlümün de anlayamayacağı, algılayamayacağı kadar büyük bir güç vardı beni ürperten, gözlerimden yaşlar süzülmesine sebep olan! Ona bakarken, onu kucağımda tutarken, onunla konuşurken, gözlerimden yaşlar gelirken kendimi o küçücük tertemiz varlığın yanında temizlenmiş hissettim sanki; Allah hep o an hissettiğim gibi temizlenebilmeyi, gönlümüzdeki kirlerden kurtulabilmeyi nasip etsin inşallah! Düşündüm, eğer dedim benim de bir çocuğum olsa her an bu ruh hali içinde mi olurum acaba dedim kendi kendime; o zaman sürekli ürperip ağlarım herhalde dedim kendi kendime. Çocuk yetiştirmek ne kadar büyük sorumluluk; insanı korkutuyor; ona her an ama her an güzel örnek olmak lazım; çocuk her şeyden etkilenebiliyor; herhalde bu yüzden insanlar çocuklarıyla büyük imtihanlar veriyorlar aslında diye düşündüm.

İşte böyle Sabri amcacım. Bunu anlatmak istedim size. Çok etkilendim çünkü ve hissettiklerimi size de anlatmak istedim.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum; sizi çok seviyorum.