Sayın Özden Çiçek,
19.11.2006 tarihli mailinizi aldım. Çok değerli Özden Hanım, mektubunuz yine beni sevinçten çılgına çevirdi. Çocuk terbiyesindeki bir minicik nüansa objektifinizi öyle bir çevirmişsiniz ki, ne yazık ki pek çok insan bu noktayı gözden kaçırıyor. O sizin çocukluğunuzdaki sınıf arkadaşınızın ailesinin içine düştüğü durum ne kadar utandırıcı, yüz kızartıcı bir durum.
Özden Hanım, bana sorsalar “dünyanın en zor işi nedir?” deseler, hiç düşünmeden “çocuk yetiştirmektir” derdim. Fatih Sultan Mehmet’in hocası Molla Gürani’ye karşı babasının takınmış olduğu tavır beni hep heyecanlandırır. Çocuk terbiyesinde sınırlar o kadar önemli ki bu sınırları da ancak iyi terbiye görmüş, manen yetişmiş anne babalar yapabiliyor. Ve bütün bunların arasında sizin gibi olağanüstü değerli insanlar, nur gibi, ipek gibi, melek gibi yetişiyorlar. Sevgi güzel, saygı güzel, ilgi güzel ama nereye kadar. Ne yazık ki bugün birçok aile çocuklarını iyi yetiştirebilmek için, iyi yetiştirebilmek adına pek çok yanlışlar yapıyor, kendilerini de çocuklarını da berbad ediyorlar. Ortalık firavun namzetleriyle doluyor. Anne baba çocuklarına sadece bencilliği, egozmi, kendileri için yaşamayı aşılıyorlar. Allah sizin uyanıklığınızı, farkındalığınızı cümleye nasib etsin. Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :