Sayın “Bahçıvan”,

16.8.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğin maille nice insanların duygularına tercüman olduğunu bir bilsen. Allah senden razı olsun. Ne kadar güzel anlatmışsın.

Değerli yavrum, ben Türkiye’nin en kültürlü insanıyım, en güzel konuşan insanıyım. Ama nice yıllar var ki bana hiçbir kanaldan “Buyur gel, bu Ramazanda sen de konuş” demediler. Özel televizyonları olan bazı meşhur hanımefendiler önce söz verdikleri halde sonra vazgeçtiler.

Değerli yavrum, bizler gariban insanlarız. Yapayalnızız. Ne elimizden tutan var, ne bir seslenen var. Ne kadar güzel anlatmışsın. Bizler de senin gibi inançlarımızı kaybetmemek için ne iftarda ne sahurda televizyon açamıyoruz. İftar vaktinin geldiğini bazı camilerin ışıklarından öğreniyoruz. Ne diyelim yavrum. Dürüst, temiz, üç buçuk yaşından itibaren kendini yetiştirmek için çırpınan, bir ömür boyu gecesini gündüzüne katan, ölesiye gayret eden insanlara sadece başını önüne eğip, ellerini dizlerine koyup “Ya Sabır” çekmek düşüyor. Hepsi o kadar.

Hasretle gözlerinden öpüyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :