Değerli Büyüğüm, Sayın "Bahçıvan" ın gönderdikleri maili ve cevabınızı hep düşünüyorum.Ne kadar doğru tespitler.Yüzü gülmeyen,ruhaniyetten yoksun madde yığınları gibi ekranlarda boy gösteren kimseler,Nemrut gibi suratlar,ilminden mağrur kafa(sız)lar ...Ramazan başladı başlayalı çevreme bakıyorum da ben çocukken herkeste Ramazana karşı bir hürmet vardı.Lokantaların çoğu açık olmazdı, olanlar da gazete kağıdıyla örtelerdi camlarını.Ama şimdi insanlar sokakta ,buz gibi akan çeşme sularından kana kana su içiyorlar, lokantaların hemen hepsi açık,kafeler insan kaynıyor. Bizim işyerinde pek oruç tutan yok. Bazıları ara ara tutmaya çalışıyorlar. Çocukken sosyal açıdan ramazanın ruhunu daha derin hissederdim, şimdi pek algılamıyorum. Dün bizim işyerine sabahtan itibaren pek çok kimse geldi. Ama sanki hiç Ramazan ayında değilmişiz gibi, kahvaltı yapanlar, çay içenler, kahve içenler ,sigaralar içenler. Çok üzüldüm kendimi çok garip hissettim. Ramazanda oruç tutmamak artık normalleşmeye başladı.Bilmiyorum benim yaşadığım yerde mi böyle ? Dünyada mı böyle ?
Ama ben o ruhaniyeti artık fazla hissedemiyorum. Ramazan ayının açlık, susuzluk ayı olduğının idraki silinmiş gibi ...
Değerli Büyüğüm, bunları size anlatarak bir nebze olsun ferahlıyorum. Beni dinlediğiniz için çok teşekkür ederim. Mübarek ellerinizden sevgi ve hürmetle öperim. Müsadenizle.