Değerli Büyüğüm,

Gönül Sohbetleri Cilt VIII-Yaşama Sevinci başlıklı makalenizde bir cümle buyurmuşsunuz : " Gereksiz sözler,bizi kendimizden,öz varlığımızdan uzaklaştırır. Gevezelik gerçeğin yerine kelimeleri koymaktan başka nedir ? "
Normalde ben çok konuşan bir kimse değilim ama gereksiz konuşmalarım olmuştur. Bugün orucun verdiği bedeni bir kısıtlamayla öyle rahatımki. Bu hal hep sürsün isterim inşallah. Çünkü artık görüyorum ki hangi konuda olursa olsun fuzuli tek bir kelime bile birçok temiz duyguyu bir anda yıkabiliyormuş. Gerektiği kadar konuşmak gerekmiyorsa susmak insanı kendi içerisinde muazzam bir güç potansiyeline eriştiriyor ve insanın özüyle meşgul olup zamanını boşa harcamadan tekamül etme arzusuna kavuşturuyor.
Hocam ben şunu sormak istiyorum, fazla yemek yememek, daha doğrusu gerektiği kadar yemek yiyebilmek ve dilimizi bu şekilde, sadece gerektiğinde söz söylemek için kullanmak,yani midemiz ve dilimizi korumak tekamül etmenin ana şartları mıdır?Ve bu ikisi korunmadan terakki mümkün değil midir?
Cevabınız için şimdiden teşekkür ederim. Mübarek ellerinizden hürmet ve sevgiyle öperim.

Müsadenizle.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :