Sayın İlknur Hanım,

5.9.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, sen büyük, çok büyük bir hata yapıyorsun. İçindeki o tertemiz, o bembeyaz sevgiyi yanlış yere kullanıyorsun. Mütemadiyen insanlar diyorsun. Çevreye bakıyoruz etraf puştlar, pezevenkler, orospu çocuklarıyla dolu. Yahu ben bu şerefsizleri niye seveyim. Enayi miyim ben? Eşşek miyim ben? Evet, güzel insanlara, yiğit insanlara, etmiz, asil, büyük, yüce insanlara canımız feda olsun. Ama o orospu çocuklarına asla, asla, asla. Koskoca Jean Paul Sartre boşuna mı diyor, “Başkaları cehennemdir” diye. Lütfen bu atalarının dininie tapan müşrikler gibi olma. Muhammedi ol. Allah yolunun yolcusu ol. Bu sözleri sana yıllardır söylüyorum. Ama sen bir insanlar tutturmuşsun. Hani insan yavrum. Göster de elini öpelim. Koskoca Yunus bile

“Bu dünya dopdolu kalleş

Herbirinden bir ses gelir”

diyor. Şimdi soruyorum sana, kainatın en büyük, en yüce, en güzel insanı neden Mekke’den Medine’ye hicret etti? Hiç bunu düşünmüyorsunuz. Bir insanlar edebiyatı tutturmuşsunuz. İnsanlar aşağı, insanlar yukarı. Hay canı cehennem o tür insanların. İnan bu satırları büyük bir ıstırap içinde yazıyorum. Yine sevgili İlknur duracak, duracak insanlar diye tutturacak. İnan ben bu insanlar edebiyatından bıktım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :