Merhaba Sabri amca; Mailinizi okudum; hem de birkaç defa; inşallah anlayabilmişimdir. Sizi kızdırdığım ve üzdüğüm için özür dilerim. Düşünüyorum, siz beni seviyorsunuz, ama ben hiç sizin istediğiniz gibi bir insan olamıyorum; dolayısıyla da sevginize çok da layık olamıyorum aslında. Üzüldüğüm, kırıldığım anlarda hep nefsime yeniliyorum. Halbuki dediklerinizde okadar haklısınız ki. Hani nerde insan demişsiniz! Başkaları cehennemdir demişsiniz. Muhammedi ol demişsiniz. Allah yolunun yolcusu ol demişsiniz. Evet çok haklısınız. O yolda yürümeye çalışıyorum ancak üzüldüğüm ve kırıldığım anda tökezliyorum, biliyorum kırılmamam ve üzülmemem gerekiyor; o kırgınlıkla Allah yolundan kısa bir süreliğine sapıyorum, sonra silkinip kendime geliyorum ve tekrar o yola giriyorum. İnşallah dediğiniz gibi devamlı olarak o yolda yürüyebilirim.

Teşekkür ederim söyledikleriniz için Sabri amca. sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.