Merhaba Sabri amca;

Çok güzel bir Pazar günü geçirmenizi dileyerek başlıyorum mailime. Yine rüya gibi bir gün geçirdim yanınızda, sayenizde Cumartesi günü. O kadar güzel bir konferanstı ki çok teşekkür ederim size. Çok özlemişim sizi. Sonradan hep sevgiyle ilgili söylediklerinizi düşündüm. "Sevmek devam eden en güzel huyum", "sevelim, sevilelim dünya kimseye kalmaz" sözlerindeki gibi yaşayalım ki hayatımızda stres olmasın dediniz. Stresi yaratan biziz, kendimiziz dediniz. Kendisiyle barışık olmayan kimseyi sevemez dediniz. Allah'ı sevmeyenin kimseyi sevemeyeceğini söylediniz. Sürekli negatiflik, şikayet insanın içini kömürlüğe döndürür dediniz. "Herşey bir insanı sevmekle başlar" dediniz. "tek bir insanı sevmekle"! Bu söz üzerine sürekli düşünüyorum. "Herşey tek bir insanı sevmekle başlar, önemli olan o insanda takılıp kalmamak, önemli olan o sevgiyi bütün kainata yaymak" dediniz. Günümüzde insanlar gönüllerini kapatmışlar dediniz. O yüzden de gönüldekini göremiyorlar! Şarkıda da söylendiği gibi, "Gönlümde açmadan solan bir gülsün, Her zaman gamlıyım her zaman üzgün, Beklerim yolunu aylar boyunca, Yeter ki gel bana senede bir gün, senede bir gün..." Demek ki eğer gönlümüzdekini dışarı çıkaracak ortamı ve şartları bulamazsak içerde taa derinlerde saklı o narin, o ince, o zarif gül açmadan solup gidecek! Ne yazık! Oysa o gülü soldurmamak gerekiyor! Eğer Allah insan gönlüne böyle güzel bir gülü saklamışsa, insana düşen görev de o gülü açtırmak! O gülün açması için çok çabalamak, çok çaba sarfetmek gerek; bu da ancak hayatımızda sadece güzellikleri görmeye çalışarak, çevremizdeki herkesi ama herkesi ve herşeyi; insanı, hayvanı, bitkiyi, eşyayı sevmekle oluyor! O gülün de açabilmesi için bu dünyada kırılacağız; gördüğümüz kabalıklar, haksızlıklar karşısında üzüleceğiz! Güzel babaannenizin dediği gibi "Kırk puşttan kırk muşta yemek" gerekiyor olgunlaşıp tekamül edebilmemiz için! Ama her ne olursa olsun kin duymayacağız, nefret beslemeyeceğiz kimseye; hep dua edeceğiz onların da iyiliği için, mutluluğu için; samimi ve içten bir sevgiyle uzattığımız ellerimiz geri çevrilse de yine sevmeye devam edeceğiz! Çevremizdeki bunca negatiflikler, kötülükler, kabalıklar içinde içimizdeki o gülü canlı tutabilmek önemli olan! Yine sevmek, yine sevmek! herkesi, herşeyi...Sizin hep dediğiniz gibi karanlığa küfretmek kolay, önemli olan o karanlıkta bir mum yakabilmek! O zaman kimbilir insan gönlünden neler çıkacak! Bazen düşünüyorum, Allah'ım diyorum ben devamlı Sabri amcanın yanında olsam O'nun yanındayken bu kadar yoğun hissettiğim o manevi havada yaşayabilir miyim! Sürekli o manevi havayı gönlümde hissetmek! Düşününce bile ürperiyorum! Her gün aklımdasınız, her gün sizinleyim, sizi düşünmediğim bir günüm geçmiyor; ama fiziksel olarak da hergün yanınızda olsam ölürüm o manevi havanın yoğunluğunda herhalde! Kaldırabilir miyim sizin yanınızdayken bu kadar yoğun hissettiğim manevi havayı diyorum! Sizin dediğiniz gibi gözden bakan Allah! Sizin gözlerinize bakınca Allah biliyor ya bunu öyle hissediyorum ki! Ürperiyorum, duygulanıyorum! Allah'ım diyorum kiminle karşı karşıyayım ben! O insanın sevgisine layık olmamı nasip et! Bunu hakedebilmeme yardım et! Dün "gönlümde açmadan solan bir gülsün" şarkısını onca insanın ve sizin yanınızda söylediğim zaman kendi sesimden kendim bile duygulandım. Zaten şarkı söylerken ben kendimi kaybediyorum, kendim yok oluyorum sanki! Sonra okuduğunuz o şiirler; Allah'ım nasıl etkiliyor gönlümü... Artık gönlüme ne oluyorsa o anlarda, gözyaşı olarak dışarı çıkıyor hisler! İnsan nasıl büyük varlık böyle! Allah insanı nasıl yaratmış! Ürpermemek, hayrete düşmemek, gözyaşı dökmemek, hüngür hüngür ağlamamak mümkün değil! İnsanın gönlüne ne büyük bir sevgi vermiş aslında Allah! Ve bu sevgiyi nasıl derinlerde gizlemiş ki bu sevgiyi dışarı çıkarmak kolay değil onca perdenin ardından! Ama sizin de dediğiniz gibi kendimizi aradan çıkarırsak o sevgiyle karşılaştığımızda da dünya daha bir güzel olacak bize, herşey olduğundan farklı görünecek! Peygamber Efendimizin buyurduğu gibi "Allah'ım bana herşeyi olduğu gibi göster, herşeyin hakikatini göster" diye dua etmek ne güzel bir dua! Sevmek, sevilmek ne güzel duygular! Her insanın ihtiyacı olan tek şey sevmek ve sevilmek bu dünyada! İnsanı daha mutlu eden, huzurlu kılan, içini huzurla dolduran ne var ki hayatta sevgiden başka! “İnsan mezara yalnız ve yalnız sevgilerini götürecek” demişsiniz bir yazınızda! Her gönül kapısı sevgiyle açılıyor gerçekten! Bir insana gönülle, sevgiyle yaklaştığımız zaman karşınızdaki kötülük bile yapamıyor size; karşınızdaki kalp tamamen katılaşmamış bir kalpse, birazcık bile içinde sevgi kırıntıları varsa, gönlündeki çiçek son bir umutla açmayı bekliyorsa, kalbindeki derinlerdeki sevgi tamamen ölmemişse, sizin sevgi ve samimiyetle yaklaşımınıza elinden geldiği kadar sevgiyle karşılık vermeye çalışıyor! Allah inşallah güzel insanların gönüllerine girebilmemizi ve pek çok kalbi kırık, gönlü kırık insanın gönüllerindeki güllerin açılabilmesine vesile olmamızı nasip eder... Allah kalbi kırık, gönlü kırıklarla berabermiş bu dünyada; inşallah bizim de onlarla beraber olmamızı ve Allah'ın rızasını kazanmış bir kul olarak son nefesimizi vermeyi nasip eder! Madem hayatta sevgiden daha önemli, daha değerli, daha kıymetli hiçbirşey yok, o zaman inşallah hep sevelim, sevilelim; gönlümüzü kapatmayalım; açalım, açalım, öyle bir açalım ki o gönülden kendimizin bile algılayamadığı şeyler fışkırsın ve bizi hüngür hüngür ağlatsın...

Sizin sözünüzle mailime son vermek istiyorum bu sefer; sizin dediğiniz gibi sevgi ve saygıların en içten geleniyle diyerek, ellerinizden ve müsaade ederseniz yumuşacık yanaklarınızdan çok çok öpüyorum. Sizi çok seviyorum Sabri amca.