Sayın “Bahçıvan”,

13.10.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, rahmetli hikayeci Sait Faik, “Her şey bir insanı sevmekle başlar” diyor. İnsan dünyaya gelir, karşısında ona en yakın olan annesini görür ve onu sever. Onun için anne sevgisi kutsaldır. Bizde ilk sevginin uyanışıdır. Sonra aile fertleri içinde kendisine yakın olan kimseleri sever. Bu sevgi ileride büyür, büyür, Allah ve Peygamber aşkına dönüşür. Anadolunun bazı yerlerinde aşka, “ışk” denir. Işk, tıpkı bir sarmaşığın çevreyi kuşatması gibi bütün benliği sarar. Yunus Emre de olduğu gibi “Aşk gelicek cümle eksikler biter.” Aşk, hayatın en büyük, en muhteşem, en güzel duygusudur. Biz, aşkın çocuklarıyız. Cahit Sıtkı Tarancı, “Sevmek, devam eden en güzel huyum” der. Sevilmeyen insanlarda şahsiyet teşekkül etmez. Sevilmeyen insanlar mutlu, huzurlu olamazlar. Bu bilimsel deneylerle ispatlanmıştır. Bize düşen görev yerdeki bir kum tanesinden gökyüzündeki samanyoluna kadar insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, cemadatıyla bütün kainatı Muhammedi bir aşkla sevmektir. Hayatta aşktan daha yüce, daha büyük hiçbir duygu yoktur. Yunus Emre bir şiirinde:

“Gelin tanış olalım

İşi kolay kılalım

Sevelim, sevilelim

Dünya kimseye kalmaz”

der. Evet, sevmek ve sevilmek, işte insanı Allah’a götüren en güzel, en yüce bir yol. İnsan bütün insanları seviyorsa, bütün kainatı insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, cemadatıyla bağrına basıyorsa o aşk içinde yaşıyor demektir.

Allah cümlemize son nefsimize kadar sevmeyi ve sevilmeyi, Allah ve Peygamber aşkını her şeyin üstünde tutmamızı nasibetsin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :