Değerli Hocam,

Rana Annenin günlüğünden bir bölümü müsaadenizle sizlere sunmak istiyorum. Sevgilerimle...

24 Eylül 1981-Ankara

"Günler ne kadar kısa, kısa demeyim,bu ifadeden, sanki günler kısa, geceler uzunmuş gibi bir mana çıkıyor. Benim kastım, bana zamanın az gelişi, işlerimi istediğim gibi bir güne sığdıramamam. Mesela, bugün şu şu işleri yapayım diyorum, fakat bir türlü tasarladığım işlerin hepsini yapamıyorum. Hepsini yetiştireyim dersem, bir koşuşturmadır gidiyor. O zaman da yaptığım işten bir zevk alamıyorum. Halbuki insan, yaptığı işi huzur içinde, ibadet ediyormuş gibi yapmalı, ondan zevk almalı. İşte insan, o vakit, her zaman neşe içinde oluyor. Ben de şimdi karar verdim, işleri yetiştirmek için koşuşturmayacağım.Ne kadar yetişirse o kadar olsun. Mühim olan ruh huzuru ve manevi bir neşe içinde bulunmak. Bu dünya işlerine fazla yüz vermek iyi değil. O zaman insan bu dünyanın dişlileri arasına kendini kaptırıp, ha babam dünya işleri arasında dönüp duruyor. Halbuki biz insanlar bu dünyaya Allah'ı bulmak için gelmişiz. Bunun yolu da manen kendimizi eğitmek ve yüceltmek. Onun için de bol bol okuyup, ibadet edip, tefekkür etmemiz lazım. Ben bu şekilde hareket edersem mutlu oluyorum. Allah'ım beni bu yoldan ayırma ve ölmeden evvel sana kavuşmayı bana da nasip eyle. Amin."