Sayın Ayşe Hanım,

22.10.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, şu anda toplumun içinde bulunduğu hal ortada. Maneviyatını kaybeden, dilini kaybeden, örf, adet ve geleneklerini kaybeden bir yığın kadına benzer, erkeğe benzer yaratıklar. Bunlara hayvan desek hayvanlara hakaret olur. nene gerek kızım, hiç onlara muhatap olma. Onlar onurunu kaybeden bir it sürüsü. Sen, inançların doğrultusunda yaşa. Çevrendeki hiçkimseyle samimi olma. Bizim yakınlarımız ne onlar, ne onların benzerleri. Bizim yakınımız Allah, Peygamber ve onların yanında giden veliler.

Değerli yavrum, aman dikkatli ol. Yalnız kalırım dye korkma. İnanan insanların çevresi her an, her yerde meleklerle dolu. Bırak onları yavrum. Onlar bildikleri gibi yaşasınlar. Sen de bu konuda Jean Paul Sartre gibi düşün. “Başkaları cehennemdir.” de. Sen, kendi meleklerinle, kendi cennetini yaşa. Huzur orada, mutluluk orada.

Değerli yavrum, nasl biz onları sevmiyorsak onlar da bizi sevmiyorlar. Unutma ki hepimizin rızkını veren Yüce Allah’tır. Rahmetli babannem bana üç yaşından itibaren şunu tekrarlardı: “Allah, kara gecede, kara taşın üzerindeki kara karıncanın bile rızkını gönderir.” Mesele burada yavrum. Bırakalım başkalarını. Biz, kendi dünyamızı yaşayalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :