Merhaba Sabri amcacım;

Size birşey anlatmak istiyorum. Benim işyeri servisimizi değiştirmişlerdi geç geliyor şirkete diye. Yeni servis şoförümüz de karşı servisi yapıyormuş önceden, Nişantaşı- Şişli servisiymiş. Anadolu yakasını pek bilmiyor; 2 gün oldu başlayalı daha; yaşlı da bir amca; iki gündür geç geliyor; servis beklediğimiz yerde bir 10 dakika kadar bekliyoruz onu. Avrupa yakası servisi olduğu için ancak düzene girecek tabii. Bu sabah servis beklediğim kızlardan birisi en öne oturdu ve amcaya öyle bir sert konuştu ki içim parçalandı, çok üzüldüm.  Servise biner binmez sert bir ses tonuyla “geç geldiniz, nerde kaldınız” diye öyle bir soruşu vardı ki azarlar gibi, çok sert! amca da yaşlı, üzüldüm. Düşündüm sonra; ben o kızı gördüğümde çok hoşuma giderdi; o kadar güzel bir kız ki! Endamı, yüzü, boyu, posu... Allah o kadar güzel yaratmış ki derdim! Hep derdim içimden ne kadar güzel bir kız diye! Şimdi aynı serviste olduğum için, servis beklerken biraz tanıma imkanı buldum kendisini. Meğer göründüğünden ne kadar farklı bir insanmış. Konuşmaya başladığı anda tüm güzelliği kayboldu gözümde! Siz hep dersiniz; önemli olan görünen değil görünenin arkasındakini görmek diye! Böyle şeylerle karşılaştığımda çok şaşırıyorum Sabri amca. Öyle bir güzelliğin ardında öyle bir karekter hiç beklemediğim için şaşırıyorum. İlginç olan o güzellik artık bana hiç güzel görünmüyor. Değilmi ki o yaşlı amcaya sert sert konuşmasını duydum kulağımla, azarlar gibi, döver gibi; o kadar itici geldi ki bir anda bana; o güzelliği yok olup gitti sanki. Şuan artık hiç o güzelliğini göremiyorum, hiç güzel gelmiyor artık bana. Sizin dediğiniz gibi insan ruhtan ibaret aslında; gerisi et ve kemik. İnsanın ruhu güzelse güzel geliyor insana; çirkinse istediği kadar güzel olsun o güzelliği görünmüyor!

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.