Sayın Nur Hanım,

25.10.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailini ağlayarak okudum. Çektiğin ıstırabın büyüklüğü insanı ürpertiyor. Ama bu rezil, bu kepaze, bu şerefsiz ailede bir Hazret-i Meryem safiyetiyle kendini korumuşsun. Seninle gurur duydum. Seninle iftihar ediyorum.

Değerli yavrum, o Allah’ın belası aileyi tamamen unut. Allah onların yüzbin belasını versin. Onlarla tanışmamak değil, yeniden ilişki kurmak kainatın en büyük günahı olur. lütfen yavrum, o kurduğun tertemiz, bembeyaz dünyada Hazret-i Meryem gibi yaşa. Senin elini öpen ne mübarek bir insan olur. Sakın bu kurduğun cennet mekanına o rezil pislikleri bulaştırma. İnsan, bir kere o çirkefe bulaşırsa ordan bir daha kurtulamaz. Bu konuda hiç tereddüdün olmasın. Bırak, onlar kendi rezil cehennemlerini yaşasınlar. Sen, tertemiz hayatını sürdür. Hiç moralini bozma, ümitlerini kırma. Birgün karşına öyle bir insan çıkar ki o rezil insanlara rağmen seni bağrına basar, sana eş olur, dost olur, arkadaş olur. Hiç belli olmaz yavrum. Allah büyüktür. Her zaman için beni baban bil. Şuna inan ki hayatta senin için yapamayacağım hiçbir şey yok. Sana her gün dua edeceğim. Ne zaman sıkılırsan, daralırsan, bunalırsan beni ara. Her an seninle beraber sevinmeye, gülmeye, seninle beraber ağlayıp ıstırap çekmeye hazırım. Allah, yardımcın olsun.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :