Çok sevdiğim Büyüğüm, Değerli Gönül Dostları,

Müsadenizle.

Dün akşam yaşadığım bir olay ve akabinde düşündüklerimi paylaşmak istedim.

Dayımlarda yemekten sonra ayrılmak üzereyim. Dayım; gitmeden sana bir matematik işlem sorusu sorayım, bakalım ne kadar zamanda yapabileceksin, dedi. Ben de olur dedim. Bir kağıda 3,4,5,6 rakamlarını yazdı ve “Bunların hepsini, ama birer defa kullanmak şartıyla 28 sayısına ulaşman gerekiyor. İstediğin dört işlemi kullanabilirsin.” dedi. Kağıda bakarak düşünmeye başladım. O sırada; “Çok kısa bir sürede çözemeyebilirsin, iyisi kağıdı yanına al, evdeyken bakarsın” dedi.

Asansörle aşağı indim ve çıkış kapısına doğru yürüyorum. Bu arada kağıda bakmaya devam ediyorum. Tam o sırada bir şey unuttuğumu farkedip geri döndüm. Asansöre bindim, gideceğim kat olan “7”ye bastım. 7’ye basınca aklımdan şu geçti; “acaba bu soruyu 7 rakamını kullanarak mı çözmem gerekir?” Bu düşüncenin akabinde, 6/3=2; 5+2=7; 7*4=28 diyerek soruyu çözüverdim. 7 rakamı sorunun takıldığım basamağıydı.

Bu olay beni başka düşüncelere sevketti. Ve yine yaşadığım bir olayı anımsadım. Şu aralar Hacı Bayram-ı Veli Hazretlerinin Türbesinin bulunduğu camide tadilat çalışmaları var. Dolayısıyla ibadet için çadırdan bir alan oluşturulmuş. Bir ara orada bir namaz kıldım. Namazdan sonra Hocaefendi bir cenaze olduğunu, Allah rızası için namaza katılmamızı rica etti. Ben de kalktım ve iki çıkış kapısından birini kullanarak çıktım. Çıktığımda cemaatin çoğu dağılmış ve cenaze namazına giden gitmişti. Sağıma soluma baktıysam da cenaze namazı için bir araya gelmiş bir topluluk göremedim. Namaza geç kalmayayım tedirginliğiyle hızlı hareket ederek gözüme kestirdiğim bir zata cenaze namazının nerede olduğunu soracaktım. Tam ağzımı açacağım; başka iki zattan biri diğerine, “Cenaze namazı şu tarafta kılınıyor” diyerek eliyle işaret etti. Bunu gözlemlememle birlikte artık gereksiz olacak sorumdan vazgeçtim ve ilgili yere yöneldim.

Bütün bunlardan sonra bu olayların, belki ilgisiz olsa da sizin, “Bütün mevcudat konuşuyor, onu anlamak için daima çok dikkatli bir şekilde yaşamalıyız” sözünüzü anımsadım. Ve kısmen de hayattaki bir çok sorunun cevabının, sorunun kaynağında olduğu görüşünüzü anımsadım.

Efendim Hürmetle Ellerinizden öper, tüm Gönül Dostlarına da saygı ve sevgilerimi iletirim.

Melih