Sayın Ayten Hanım,

30.11.2010 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, bu durumda yapılacak ilk iş çocuğun okulunu değiştirmek olacak. Bundan sonra anne veya baba aileden birisi bu çocukla ortaya yüreğini koyarak meşgul olacak. Onu itham etmeden, tehdit etmeden dostça, arkadaşça ona el uzatılacak. Bu durumda okumak okumamak o kadar önemli değil. Onu bir manevi büyükle tedavi etmeye çalışmalı. Ne yazık ki günümüz insanlarının aklına önce psikolog geliyor. İyi ama psikoloğu kim tedavi edecek? İlaçla gönül yarası sarılır mı? Bu kız çocuğunun belli ki ıstırapları var. Gönül yarası var. Gönüle ancak gönülle girilir. İlaçla, psikologla değil. Şunu iyi bilelim ki hayatta iyileşmeyecek hiçbir gönül yarası yoktur. Yeter ki bu çocuk bir manevi büyükle manevi tedavi görmeye başlasın. Yanlız manevi büyük diye çocuğu alıp da adına medyum denilen, büyücü denilen birtakım insan müsveddelerine götürmeyelim. Onlar işi daha beter ederler. Söyleyeceklerim bu kadar.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :